Duidelijke taal

Sommige grapjes zijn in slechts een enkele taal te maken: Men to the left because women are always right. Daar mag een uitroepteken achter: !

Grom podeby, razdavajsja

‘Lees je Russische boeken die tussen 1790 en 1830 spelen, dan stuit je van tijd tot tijd op zinnen als: ‘In zijn latere jaren dronk hij veel. Hij liep dan in zijn kamer op en neer en neuriede Donder der overwinning, weerklink! (Grom pobedy, razdavajsja!).’ Steeds weer stuit ik op zo’n zin, maar nooit heb ik die melodie gehoord. Door vlijtige zelfstudie ben ik er achter gekomen, dat het hier een polonaise betreft die voor het eerst is uitgevoerd op 28 april 1791 in Petersburg. Maar wat heb ik daaraan? Ik wil die polonaise horen!’ Wat zou Karel van het Reve (uit wiens De heuvels van Mantsjoerije ik hier citeer) blij zijn geweest met de mogelijkheden van het wereldwijde web, YouTube meer bepaald:

https://www.youtube.com/watch?v=rwc-HnGaRCI

Leuke woorden

Ammelaken, belie, draailing, erdschelle, fazel, geiman, hobstempel, jolblok, krukhuis, malm, slootschouw.

Begrijpelijk....

Je hebt zo van die singles waarvan je alleen op basis van het hoesje al begrijpt waarom ze nooit ergens een hit zijn geworden….

Leerzaam langs veld en dreef

Al jaren mag ik deelnemen aan de kunst- en poëzieroute die iedere lente op het Landgoed Enghuizen wordt georganiseerd. Prachtgebied in een wonderschone streek. Uit een boekje uit 1958 dat ik vanmiddag kocht leer ik dat een aantal boerderijen die bij het kasteel Enghuizen horen namen dragen als Maloi Jaros Lawitz, Beresina, Jena en Lützen. Een van de vroegere heren van Enghuizen vocht in Russische dienst tegen Napoleon en noemde bij terugkomst deze hoeves naar de veldslagen waaraan hij had deelgenomen. Zo steek ik iedere dag wel iets op. Deze keer uit het charmante Met Ab en Eef langs veld en dreef van Peter van Arnhem, het deel dat handelt over Overijssel, Gelderland en Drenthe.

Ik kende deze reeks helemaal niet, al verscheen er ook een deel in over Noord-Brabant en Limburg. De boeken werden uitgegeven door de gebroeders Van der Spek in Zoetermeer. De plaatjes ervoor kon je sparen bij de aankoop van de margarine die dat bedrijf vervaardigde, Zoetermeer’s Roem die rijk aan vitaminen was en verkrijgbaar in geheel Nederland (maar in Bergen op Zoom ben ik die nog nóóit tegengekomen)….

Algemene ontwikkeling

Volgens Karel van het Reve is het voor je geloofwaardigheid niet bevorderlijk om in gezelschap van algemeen ontwikkelden iets te zeggen als ‘Die Napoleon schijnt bij Waterloo te zijn verslagen’, ‘Het Louvre? Waar is dat?’ of ‘Ik heb gehoord dat die relativiteitstheorie is bedacht door ene Einstein’. Geinig.

Krabbentijd

Ondertussen ben ik reeds lang Antwerpenaar maar vermits ik het levenslicht zag in Bergen op Zoom ook nog steeds een krab, want Bergenaren heten in vastenavendtijd krabben. Ik hoop dat het deze dagen niet te hard gaat waaien voor al die krabben die hun ziel en zaligheid in bouwsels voor in- en optocht hebben gestoken….

Sans me voir

Bijna vergeten welk een fraai melancholisch nummer Jean Sablon in 1936 opnam met Tu qui passez sans me voir….

http://meergemengdeberichten.blogspot.com/2011/11/un-peu-despoir.html

Onverdraagzame kraaien

Ook Gerbrand Bakker verbaast zich (in Potgrond bestaat niet meer bepaald) er over dat sommige vogels verwant zijn maar elkaar niet in de nabijheid dulden. Huis- en ringmussen bijvoorbeeld doen zulks wel, net als kool- en pimpelmezen. Maar tussen de verspreidingsgebieden van de zwarte en de bonte kraai loopt een haast fysieke grens: daar waar de zwarte kraai voorkomt houdt de bonte het voor bekeken en vice versa.

Keiligbrug krijgt opknapbeurt

De brug in het Stadspark wordt dit voorjaar gerestaureerd. De Duitse landschapsarchitect Eduard Keilig ontwierp het Stadspark in 1867 in Engelse landschapsstijl met glooiend landschap, slingerende wandelpaden, doorkijkjes en decoratieve elementen zoals rotspartijen, grotten en een hangbrug. Die hangbrug, naar zijn ontwerper Keiligbrug genoemd en inmiddels beschermd monument, vertoont tekenen van slijtage waardoor een algemene restauratie noodzakelijk is.

Ze doen het nog

Kreeg vanmorgen een pakje binnen met drie oude postzegels erop: een uit 1957 (met een brilloze Boudewijn), een uit 1978 (uitgegeven ter gelegenheid van de eerste Europese Parlementsverkiezingen) en een uit 1995. Keurig afgestempeld, keurig bezorgd. Zouden de zegels niet als antiek zijn herkend of zouden ze zo lang hun geldigheid behouden?

Wat een aanbod....

Gember, kokosnoten, nashiperen en passievruchten liggen wanneer je tegenwoordig de supermarkt binnenkomt gewoon voor de pak op de fruitafdeling. Daar lagen vroeger toch alleen maar seizoensvruchten als aardbeien, appels en peren en vertrouwde exoten als bananen?

Bijna aaibaar

Poezen hebben een bijzonder hoge aaibaarheidsfactor. Die lijkt zelfs door glas te stralen. Geertje en ik maken iedere keer als we een poes achter een raam zien zitten een foto. Soms geeft een poes kopjes tegen de ruit wanneer je er tegen babbelt, maar meestal niet. In alle gevallen zijn ze bijna aaibaar. Vanaf heden zullen er hier geregeld vensterpoezen opduiken!

Ieder zijn vak

Mooi, wat sommige specialisten zoal weten. Voor mijn lekenogen is dit gewoon kalksteen. Maar een petrograaf ziet, zeker microscopisch, véél meer: “Fijne mikrietlaagjes, en grove, zandiger bandjes met veel fossielgruis (foraminiferen, echinodermen), detrietisch kwarts, en wat glauconiet. Het kalkgehalte (mikrietcement plus mikrofossielen) bedraagt meer dan 75 procent. Dit zijn allemaal kenmerkende eigenschappen van Gobertangesteen.”

Koddige kronkel

Kwam om nu al onnaspeurbare redenen via het wereldwijde web even in Coevorden terecht, waarbij het me opviel wat voor een koddige grens er tussen dit Drentse stadje en de Duitse gemeente Emlichheim loopt. Je kunt je daar wanneer je een rechte lijn bewandelt in Duitsland, Nederland, weer Duitsland en weer Nederland bevinden….

Bondskanselier en uitvinder

We herinneren hem ons natuurlijk eerst en vooral als de vooroorlogse burgemeester van Keulen en de naoorlogse bondskanselier van wat toen nog de BRD heette, maar Konrad Adenauer heeft nog wat anders op zijn curriculum vitae staan: hij was in 1915 de uitvinder van….de vegetarische Bratwurst!

Vriendelijk

België is een vriendelijk land. Een land ook met drie officiële talen, waarvan het Frans en het Nederlands elkaar nogal eens in de weg wilden / willen zitten. In de Zoo worden de dieren op bordjes behalve in het Latijn benoemd in het Nederlands, Frans, Engels en Duits. Zodat duidelijk is dat een steppenslurfhondje in die volgorde respectievelijk macroscélide de Peters, black and rufous sengi en Rotschulter-Rüßelhündchen heet. En de witkruinlawaaimaker cossyphe à calotte neigeuse, snowy-crowned robin-chat en Schneescheitelrötel. België is een vriendelijk land. Om gezeur van Franstaligen dat het dier alléén in het Nederlands wordt benoemd te vermijden heet de okapi (die overál zo heet) ook netjes als okapi, okapi en okapi omschreven….

Meidenverdriet

Deze week zijn bij de Colruyt de schorseneren, voor velen een reeds lang vergeten c.q. verguisde groente, in de promo. De volkse bijnaam voor schorseneren was meidenverdriet, omdat de handen van de dienst- en keukenmeiden er bij het kuisen ervan zo vuil van werden….

Meneer de Heer

Heer ontferm u. Aan die vertaling van Kyrie eleison zijn wij (allez: de enigszins in godsdienst geïnteresseerden onder ons dan toch) gewend. Ik lees nu in Menige moderne theoloog is de mening toegedaan dat een colloquiale bijbelvertaling beter is dan een deftige, een essay van Karel van het Reve, dat in de tijd waarin het Nieuwe Testament ontstond Kyrie gewoon ‘meneer’  betekende….

Kotzen!

De Moderne Verontwaardigden imiteren elkaar onverdroten. Nadat ze termen als ranzig, inclusief en verbinden van hun betekenis hebben ontdaan hanteren de mindergeschoolden nu een nieuwe modeterm: zum kotsen. Een typisch geval van interessantdoenerij. Ze dénken dat ze Duits praten, maar weten niet dat het zum kotzen hoort te zijn….

Mooie lettertypes (111 en slot)

Gebaande paden

Ik neem de vrijheid u mee te nemen naar een verzameling gebaande paden, Gebaande paden, die ik een tiental jaren geleden afsloot: http://gebaandepaden.blogspot.com/

Andere bijnamen

Hé, nog een aardig verschil tussen Nederland en Vlaanderen waar ik pas nu, toch reeds meer dan twee decennia in Antwerpen wonend, achter kom: de Citroën 2CV werd in Nederland lelijk(e) eend(je) genoemd. In Duitsland heette de auto Ente, en in Tsjechië óók eend: kachna. In Vlaanderen echter had men het over een geit(je). Nooit geweten. De oorsprong van dergelijke bijnamen is eigenlijk niet te achterhalen….

Old Rockers Never Die

Kwam op het wereldwijde web drie Noord-Brabantse heren op leeftijd tegen die met Howisjoh voor een heerlijke oorwurm tekenden. Lekker hoor Ferdi, Nol en Bertus!

https://www.youtube.com/watch?v=ZZwYDas85x0&list=RDZZwYDas85x0&start_radio=1

Wrede schoonheid

Deze Duitsche propagandakaart uit De Groote Oorlog kende ik niet. Ze is van een wrede schoonheid. Kijk onder dat luchtschip, de Sachsen, Antwerpen toch eens mooi aan de Schelde liggen….

Een eigen plein

Panamarenko, die vandaag 80 zou zijn geworden, krijgt in de wijk in wording Nieuw Zuid een eigen plein. Een goede zaak dat het naar deze hemelbestormer zal worden vernoemd. Op het plein komt Bing II te staan, een bronzen vliegende schotel met een doorsnede van 3,5 meter. Hij zou er fier op geweest zijn.

Onderweg met de tram: Lijn 1 in Bratislava

Minstens zo leuk om voor je beeldscherm mee op reis te gaan als de Führerstandsmitfahrte zijn de Straßenbahnfahrte. Overal ter wereld heb je wel liefhebbers die het traject van bepaalde tramlijnen online zetten. Deze keer reed ik mee met lijn 1 in Bratislava, van Jungmannova naar Hlavná Stanica:

https://www.youtube.com/watch?v=MAQkB1UmXmc

Van 80 naar 100

‘Deze tas is gemaakt van 80% gerecycleerd materiaal en is 100% recycleerbaar.’ De Jumbo zal het vast goed bedoelen, maar waar komt die 20% dan vandaan? Neen, hier kan ik met mijn αλφα-brein niet bij….

Uit de kast (XCIII): Hans Claus

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Gebrand papier van Hans Claus (Uitgeverij P, Leuven, 2001), waaruit ik op bladzijde 32 volgend titelloos gedicht opensloeg:

Jij zit op het einde van het bed,

je trekt je fijne, lange kousjes aan.

Mijn handen groeien uit hun vel.

Subtiel en onbestuurbaar zijn wij,

de ezel en het nijlpaard en het

weerbarstige water ligt tussen ons.

Ik stuur je een brief, die trek je open

als je kleedje en je leest. De woorden

schuren traag bij je naar binnen.

Mijn adem krijgt de kleur van bosbessen,

jouw trotse hoofd berekent op voorhand

het quotiënt van een gedeelde nacht.

Mooie lettertypes (110)

Naast elkaar

In Tot in de verste hoeken besluit K. Schippers Op afstand, een interessant essay over zangeres Nico, met ‘De schaarse toonverschillen leiden je naar de plek waar het minst gebeurt, een gang in een gebouw, twee, drie mensen lopen elkaar voorbij, enkele blikken in een café, een terloopse aanraking in een winkel, auto’s die naast elkaar voor het stoplicht wachten.’ Ik begreep exact wat hij bedoelde, hield van de beelden en tóch zat me iets niet lekker maar ik wist niet onmiddellijk wát. Uren later schoot het me te binnen: auto’s kunnen immers niet naast elkaar voor het stoplicht wachten. Auto’s kunnen naast elkaar voor het stoplicht stáán. Automobilísten kunnen voor het stoplicht wachten….

Bye Bye!

Eindelijk....

Ik was het altijd eens met generaal De Gaulle die tot in de jaren zeventig de Engelsen niet toe wenste te laten in de EU (toen nog EEG) vermits ze daar toch alleen maar in wilden om vrije handel te kunnen drijven en vooral om stokken in de wielen van de politieke integratie te steken. Ik keerde mijn rug, zo moge uit deze oude foto blijken, toen al naar Westminster en ben blij dat we op ‘ons’ continent nu eindelijk ongehinderd voort kunnen, want morgen zijn we officieel eindelijk van de lastpakken af. Kwam onlangs trouwens een mooi beeld van Engeland tegen, dat blijkens Nigel Williams lijkt op een duif die op het nest van een arend zit….

Spelletjestijden

Weer vraag ik me in dit van Moderne Technologie bol staande tijdsgewricht af of al die aan hun telefoontje vastgegroeide kinderen eigenlijk ook nog wel eens spelletjes spelen zoals kinderen dat eertijds deden. Ik zie er eigenlijk nooit meer, bijvoorbeeld, tollen. Zouden ze nog weten wat dat is? Herinner me dat je vroeger ineens, alsof het geprogrammeerd was, allemaal aan het tollen was. In de toltijd. Tot ook die plots afgelopen was en plaats moest maken voor de vliegertijd. Of er een bepaalde volgorde in zat weet ik niet meer maar je had ook nog de hoepeltijd, knikkertijd, en de rolschaatstijd, en....

'net echt'

Ach, hoe beeldschoon toch. De Noord-Brabantse fotografe Suzanne Jongmans maakt werk dat geïnspireerd is op dat van Holbein, Memlinc en Van der Weyden maar dat ook moderne elementen bevat. Het is ‘net echt’….

https://www.suzannejongmans.nl/

Luis

Toen ik iets las over Jaco Van Dormaels onvergetelijke Le huitième jour moest ik ineens weer aan Luis Mariano denken, en aan zijn mooie L’amour est un bouquet de violettes:

https://www.youtube.com/watch?v=VoZeUTkzu4c

Gekroond hoofd

Op de voorkant van de Catechismus in trage film die ik eens in een bric-à-braczaakje vond prijkt een Christus met kroon. Die zag ik eigenlijk nooit elders. Nu trof me de Christus in de kerk van de Heilige Geest aan de Mechelsesteenweg: die draagt er een….

Huangdi

Op zaterdag 25 januari begint voor de Chinezen Huangdi, het jaar 4717. Ze noemen het ook het Jaar van de Rat. Het Chinees Nieuwjaar wordt in Antwerpen in Chinatown altijd uitgebreid gevierd. Ook in de nabije Bibliotheek Permeke zijn fleurige Chinese accenten aangebracht.

Verslaafde blazers

Voor de liefhebbers waren het fenomenale jazzmusici, voor anderen verdachte verslaafden. Vond in het tijdschrift Art04 een schrijven van de Gentse gerechtelijke politie, uit 1959, waarin aandacht wordt gevraagd voor Gerry Mulligan en Chet Baker omdat ze verslaafd zijn aan verdovende middelen.

Ein sympatischer Polizist

Herinner me dat ik Keulen voor het eerst per fiets verkende. Al snel reed ik net als thuis slingerslanger door allerlei steegjes en zijstraatjes. Soms tegen de richting in. En dat bleef niet onopgemerkt. Ineens stond daar op het fietspad een Duitse politieagent, als een ouderwetsche champetter met de hand omhoog Halt! gebarend. Dat het niet mocht wat ik deed. Ik verontschuldigde me beleefd. En dat de overtreding me € 15 kostte. Grootmoedig (in België vallen dergelijke boetes beduidend hoger uit) pakte ik mijn portefeuille en haalde daar vijftien euro uit. Maar die mocht hij niet aannemen. Hij mocht alleen geld aannemen via een bankkaart, maar die werd niet herkend. “Aus Belgien,” verduidelijkte ik. Het geld wilde hij écht niet aannemen, waarop hij besloot met “Also, dan warne ich Sie mündlich. Mach das nie wieder. Viel spaß, und tschüß!” Er zijn mensen die lelijke dingen zeggen over de gezagsdragers bij onze oosterburen. Daartoe behoor ik niet.

IJs van De Nijs

Nog goed herinner ik me de blijdschap die ons besprong als we dankzij diens belgetingel de komst van ‘Opa’ De Nijs gewaar werden. Dat betekende ijs! Een pinneke kostte een stuiver (ƒ 0,05), een wafel een dubbeltje (ƒ 0,10). Kwam in BN/DeStem een foto van ‘onze’ ijsboer tegen. Ik weet zeker dat die genomen werd in de Distelstraat. Die maakte onderdeel uit van de route die ik liep om een zakcentje te verdienen: voor en met mijn Ome Ko de tijdschriften van de Geïllustreerde Pers bezorgen. Ik vind ook anno 2020 IJs van De Nijs nog immer een ijzersterke slagzin!