Tintelende tenen

Dat het werk van Moritz von Schwind zich aan de verkeerde kant van de grens tussen kitsch en kunst bevindt zie ik ook wel, maar het doet me altijd terugdenken aan mijn vroegste jeugd. Aan met tintelende tenen voor de kolenkachel lezen in sprookjesboeken, aan een onbekommerd geluksgevoel. Ook destijds al werden we bestookt met figuren uit de Walt Disney-fabriek, maar toen al (ondanks het feit dat ze uit het toentertijd toch nog erg unheimische oostelijke buurland kwamen) voelde ik me meer verwant met de Duitse tradities.

Uit het fotoalbum

Op 29 juli 1916 zag, nabij de Schelde, Jacobus Bevers het levenslicht. Op deze foto is hij veertig en leest hij zijn nog lettervreemde oudste zoon (de jonge ik) voor. Vandaag zou pa 99 geworden zijn....

Hippe brol

Eigenlijk moet je gewoon nooit iets weggooien want álles komt wel weer een keer terug in de mode. Kan me nog levendig herinneren met welk een geestdrift ik destijds van die achterlijke kuipstoeltjes uit de jaren zestig bij het groot vuil zwierde. Nu zijn die dingen weer hip. In de Kammenstraat krijgen ze ze niet aangesleept....

Niet van harte

Benieuwd hoe de stemverhoudingen zullen zijn bij het referendum over de EU dat volgend jaar in het Verenigd Koninkrijk wordt gehouden. Toen het land begin jaren zeventig na jarenlang zeuren en even zo lang weigeren van Charles de Gaulle eindelijk toe mocht treden tot wat toen nog de EEG heette moest het akkoord dat de regering met Brussel had bereikt wel nog door het Lagerhuis. Ook toen al bleek het land wat the continent betreft de facto verscheurd is: in de lente van 1972 stemden 309 Lagerhuisleden vóór, en….301 tegen.

Blinkende klassiekers

Zojuist werd het kruispunt voor de deur hier afgezet om een hele stoet oldtimers ruim baan te geven. Het leek wel even een zondagmiddag in de vijftiger jaren. Wat een prachtige wagens reden er tussen....

Goed plan

Deze foto van de Meir maakte ik toen de hoek met de Sin-Katelijnevest (links) nog niet opnieuw bebouwd was. Als alles volgens plan verloopt, wordt de Meir binnenkort ruim een kwart kilometer langer. De Meirbrug en de Schoenmarkt gaan deel uitmaken van een wandelboulevard die dan van het Centraal Station (op de achtergrond is de koepel daarvan te zien) tot aan de Groenplaats voert. De Meirbrug is niet alleen bij Antwerpenaren, maar ook bij veel regelmatige bezoekers bekend als een plek waar mensen zich op een veel te kleine stoep moeten verdringen om over te steken. Er komt aan de kant van de Sint-Katelijnevest een breed pad voor fietsers en voetgangers, die na de herinrichting alleen nog maar rekening met de tram zullen moeten houden. Goed plan!

Ankerhoop

In het Naamse Gembloux bevindt zich de Gembloux Agro-Bio Tech (GxABT), een onderdeel van de Universiteit Luik. In een Benedictijnerabdij uit de 10de eeuw. De kroniekschrijver Sigebert van Gembloers (1035-1112) werkte daar al. Het is een hoopvolle plaats. Vanouds is het anker het symbool van de hoop. Welnu: er wordt in de tuin van de abdij nogal wat gehoopt....

Halte gevraagd

In september wordt op lijn 15 een nieuw type tram, de Flexity 2 (bijgenaamd de Albatros), in gebruik genomen. Sedert 1999 rijdt de lagevloertram Hermelijn al. Dat betekent dat op afzienbare termijn de goede oude PCC, die reeds sinds 1960 in dienst is, zal verdwijnen. Ik zit daar graag op, en zal zeker het ouderwetsche lichtbordje Halte gevraagd gaan missen….

Bongo's (bis)

De bongo’s nog veel mooier in beeld gebracht! Met dank aan Leo Spiessens en zijn geduldige lens.

Geboren op donderdag

Vooral ter bescherming van dieren die écht met uitsterven worden bedreigd vind ik dierentuinen een perfecte oplossing. In West-Afrika is het met de bongo’s door jacht en houtkap uitermate treurig gesteld. Extra tof dus dat ze zich hier voortplanten. Rechts op de foto het kalf Qamisi (hetgeen Geboren op donderdag betekent). Haar moeder heet Lika, haar vader M’buro. Laatstgenoemde wordt regelmatig naar Planckendael op en neer gependeld om daar damesbongo’s te bezwangeren. Het zijn uiterst schuwe, maar wonderschone antilopen.

Uit de kast (XXXVII): Geert Ooms

Terwijl ik mij met gesloten ogen voor de poëziekast bevond plukte mijn linkerhand volkomen willekeurig Van vogel, wilg en regen van Geert Ooms te voorschijn. Uit die in 2009 bij De Geus in Breda verschenen bundel het, eveneens lukraak opengebladerde, gedicht Het doosje:

Als alles rondom rond

Schimmelt en wazig wordt
Dan kruipen de dichters
Veilig in hun doosje
Een klein op handen gedragen donker doosje
Zwevend tussen de namen en de dingen
En de geur van seringen ’s nachts

Lopend proces

Bezocht in Moerzeke de Pius X-kapel. Daar ligt het stoffelijk overschot van Priester Poppe begraven. Een prachtige, beetje Le Corbusiererige, kapel. Edward Poppe (1890-1924) was een Vlaamse priester die voor de armen en de jeugd opkwam. Hij stichtte de jongerenbeweging Eucharistische Kruistochten. Mijn vader beatae memoriae vereerde hem, en had tot aan zijn dood een portret van Wardje Poppe in zijn portefeuille. In 1999, dat mocht pa niet meer meemaken, werd Priester Poppe zalig verklaard door Paus Johannes-Paulus II. Het proces van Heiligverklaring loopt momenteel.

Vlaamse marskramer

Kwam op YouTube de allereerste (uitgezonden op 29 september 1962) aflevering van Okkie Trooy tegen, een Nederlandse jeugdreeks waar ook ik destijds graag naar keek. Ontdek nu dat een van de acteurs daarin niemand minder dan de grote Julien Schoenaerts is (zijn zoon Matthias is tegenwoordig behoorlijk populair, ook in het buitenland), die een geheimzinnige marskramer speelt. Julien is er niet meer, hij overleed in 2006 op 81-jarige leeftijd. De acteurs die Okkie Trooy en zijn assistent Nono vertolkten leven allebei nog en bereikten ook de leeftijd der sterken: Jaap Maarleveld en Louis Bongers zijn respectievelijk 91 en bijna 81!

Aanwinst

Het rifaquarium in de Zoo is waarlijk een beeldschone aanwinst. Het trekt dan ook terecht altijd heel wat toeschouwers.

Ook mooi

Ook mooi: het origineel van het eerste plaatje (uit De krab met de gulden scharen) waarin Kuifje en kapitein Archibald Haddock elkaar in de ogen kijken. Een klassieker dus, maar in opzet toch gewoon knip-, plak-, corrigeer- en bijlijnwerk.

Ware grootte

Het eerste avontuur van Kuifje dat ik kreeg was, ter gelegenheid van mijn Eerste Heilige Communie, De schat van Scharlaken Rackham. In het Musée Hergé dan ook uitgebreid de oorspronkelijke schets voor de kaft van vernoemd album bestudeerd. Tot onze aangename verrassing troffen we een verdieping verder zelfs een model op ware grootte van de haaivormige duikboot. We voelden er ons weer jongetjes bij.

Origineel adres

Bezocht met mijn broer Peter het bijzonder fraaie Musée Hergé in Louvain-la-Neuve. Een verfrissend vormgegeven en ingericht gebouw, dat een indrukwekkende collectie Hergé-parafernalia bevat. Veel oorspronkelijke tekeningen van Kuifje, van Kwik en Flupke en van Jo, Suus en Jokko. Heel veel documentatiemateriaal, en leerrijke foto- en filmcollecties. Absoluut een aanrader. Pas terug thuis dacht ik er ineens aan hoe leuk het adres van het museum is: Rue du Labrador 26. Dat is Labradorstraat 26. In Het Gebroken Oor valt na te lezen dat dit het adres is van....Kuifje!

Hampton Bays

Ben overgeschakeld op een nieuw model notitieboekje, Hampton Bays. Heeft een lintje en een rekkertje. Fijn ding!

In memoriam Rogi Wieg

Rogi Wieg, die behalve dichter ook beeldend kunstenaar en musicus was, is niet meer. Hij liet zich gisteravond, vanwege ondraaglijk psychisch lijden, overlijden. Hij was al jarenlang ernstig depressief. Wieg, die net geen 53 werd, was redacteur van Tirade en Maatstaf en poëziecriticus van de Amsterdamse gazet Het Parool. Op bovenstaande foto uit 1991 ben ik in gesprek met hem, Victor Vroomkoning en Leonard Nolens (van links naar rechts). Hij dacht wel vaak aan de dood, maar toch niet altijd blijkens dit gedicht uit de in 1985 bij Uitgeverij WEL verschenen bundel Dagen in Budapest:

Verwilderd is de nacht,

ik wandel tussen rozen
van een vroege zomer,
ik heb niet aan de dood
gedacht.

Maar uit de nacht

ontstaat een oude vrouw,
die al honderd jaar hetzelfde draagt
en mij de weg naar huis toe
vraagt.

Kersen eten

Met hoge  heren is het kwaad kersen eten. Heb ik altijd een merkwaardige uitdrukking gevonden. Ze is al oud, en komt reeds in het middeleeuws Latijn voor: Cum dominis edere debes omnino carere cerusa, peiora dant et comedunt meliora (‘met hoge heren moet je volstrekt geen kersen willen eten, ze geven de slechtste weg en werken de beste zelf naar binnen’).

Zomervakantie

Hé, jeugdsentiment op de blog van mijn Varssevelder kameraad Hans Mellendijk: Summer Holiday met Cliff. En met The Shadows natuurlijk. Zag die op mijn achtste voor het eerst, toen mijn vader de rolprent op het scherm van de Roxy toverde. Ik ga eens op mijn gemakske kijken of ik hier anno 2015 nog iets aan vind:

http://smelsslems.blogspot.be/2015/07/donderdag-filmdag-summer-holiday-1962.html

Onbekende reflectie

Liep zojuist het achterhuis in toen me een lichtinval opviel die ik daar nooit eerder zag. Bleek veroorzaakt door de reflectie van de zon in een raam op het plein achter de hoek dat altijd was afgeschermd door de gebouwen die er onlangs werden gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Hoe je verrast kunt worden in je eigen huis. Never a dull moment….

Winnie beter

Wat me, bladerend in diens verzamelde gedichten, van Gerrit Achterberg tegenvalt is dat hij, in Punt, zo ostentatief Engelsonkundig blijkt te zijn dat hij De muren komen op mij toe laat rijmen met de put van Edgar Allan Poe. Hij had klankgewijs beter geopteerd voor Winnie the Pooh….

Mosseltijd

Ze zijn er weer: mosselen. Dat wordt smullen vanavond. Met een bak frieten erbij. Wat dacht je dan?

Wat een verschil....

Dat Gent in de vroege middeleeuwen even de grootste stad (groter dan Parijs!) benoorden de Alpen was, wist ik. Waar ik nu van opkijk is dat anno 1061 Palermo reeds 350.000 inwoners had. Ter vergelijking: Londen telde er in datzelfde jaar 12.000….

Oude dienstregeling

Over niet al te lange tijd verlengt De Lijn een van de tramlijnen van Antwerpen naar het noorden, om het nu hippe Eilandje beter bij het openbaar vervoer te betrekken. Maar vroeger ging de tram al veel verder noordwaarts. In pas uit een stofnest opgeduikeld Handelsblad van Antwerpen van donderdag 23 juni 1904 vond ik een oude dienstregeling van de Stoomtramweg-Maatschappij Antwerpen – Bergen-op-Zoom – Tholen. 111 jaar geleden kon je vanuit de grote naar de kleine Scheldestad trammen om 6.50, 10.45, 13.20, 16.55 en 18.25 uur….

Vergrendelde huif

Bij de spoorwegen houden ze er eigen verkeersborden op na. Dit betekent: Mag slechts met gesloten en vergrendelde huif rijden. Of Ne doit circuler qua bachage fermé et verrouillé. Of Nur mit zugemachten und verriegelten Haube befordern. Of Dove circolare solmete con copertone chiuso e con catenaccio.

Noord-zuidverhouding

We zijn gewend om van boven naar beneden te denken. Zo van: Nederland, België, Frankrijk, Spanje. Dat klopt in grote lijnen natuurlijk wel maar ineens zag ik op de kaart voor het eerst bewust dat Vlaamse steden als Aalst, Ieper, Izegem, Kortrijk, Leuven, Oudenaarde, Poperinge, Roeselare en Tongeren allemaal zúidelijker liggen dan Duinkerke! Dat daarmee dus de noordelijkste stad van Frankrijk is. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Hamerkoppen

We hebben er in de gerenoveerde volière in de Zoo ‘nieuwe’ vogels bij. Maraboes en monniksgieren, maar ook de niet voor niets zo hetende hamerkoppen. Fransen noemen de Scopus umbretta de Ombrette africaine, maar Duitsers en Engelsen hanteren net als wij respectievelijk Hammerkopf en Hammerhead. Merkwaardig dier.

Dichter zonder naam

Treffend beeld hoor, dat Wilfried Pas maakte van Paul van Ostaijen. Het heeft een mooie plaats op de Wijngaardbrug, maar jammer genoeg koos men voor zijn naam en geboorte- en sterfjaar (1896-1928) slecht materiaal. Vielen eerder al regelmatig cijfers weg, nu is er niéts meer te lezen….

Over de Meir

“We zijn lekker wezen winkelen op de Meir,” hoorde ik een meisje van boven de Moerdijk zeggen. Ze sprak Meir (een oud woord voor meer, het staat gewoon in de Van Dale hoor) uit als meier (het bargoens voor een briefje van ƒ 100). Ik ontmoette ooit zelfs iemand, een Utrechter, die meende dat de straat vernoemd was naar de Israëlische premier Golda Meir en dus uitgesproken diende te worden als mee-ier….

De weerspannige

Vandaag de dag heb je ter Antwerpse rechterzijde vrijpostige media als ’t Pallieterke en ’t Scheldt (wat een fantastische naam toch!), maar ook in de tijd dat het Frans nog deftig heette was er al zo’n soort blad: stuitte op nummer 1 van de 1^ste jaargang van Le tondu récalcitrant, van 13 oktober 1903. De weerspannige geschorene, prachtig! Ondertitel Organe des contribuables anversois, motto Payer et puis mourir (Orgaan van de Antwerpse belastingplichtigen – betalen en dan sterven). 112 jaar oude humor….

Tour de Velovino

Aan 8 auteurs werd gevraagd een gedicht te schrijven die een link legt tussen wijn, fietsen en een lieflijk landschap, bestemd voor een nieuwe fietsroute vanuit Maastricht. De resultaten zijn na te lezen op Tour de Velovino, want zo heet het poëtisch rondje van 77 km (met 9 hellingen) langs de Zuid-Limburgse wijngaarden. De route is uitgewerkt door René Segers van de website Velovino. De dichters die schreven over en voor de Tour de Velovino zijn Bert Bevers, Frans Budé, Patrick Cornillie, Emma Crebolder, Frits Criens, Paul Rigolle, Miel Vanstreels en Willie Verhegghe.

Zie: http://velovino.nl/tourdevelovino/tourdevelovinopoezie/

 

Verschoven verhouding

Weer iets geleerd: zie in een oude Aardrijkskundig Hand-atlas ten gebruike van den Hoogeren Graad de volstrekte bevolking der Europeesche Staten in 1920: in dat jaar telde Nederland (6.900.000) minder inwoners dan België (7.600.000)….

Feestelijk evenement

Wat een evenement toch! Een hele prestatie om dat logistiek allemaal te organiseren. Het was feestelijk in Antwerpen. De renners zijn de stad ondertussen uit….

Zijn 29ste

Dat Cancellara in Vlaanderen tamelijk mateloos populair is wisten we al, maar ook Herr Fabian zelve moet het genoegen doen dat hij zijn 29^ste gele trui door Antwerpen mag loodsen: ook toen de Tour de France vijf jaar geleden de stad aandeed passeerde hij hier in het leiderstricot.

Op naar de Champs Elysées!

Het circus van de Tour de France slaat vanavond de tenten op in de Scheldestad. Wanneer morgen hier de derde etappe (die naar Huy) van start gaat, is het nog maar…. 3164 kilometer naar Parijs!

Andere woorden

Toen we pas in Antwerpen woonden waren er op één dag twee gevallen van taalverwarring. Ik wilde in een winkel op de Sint-Katelijnevest een stekkerdoos kopen. Was er na enige verwarring achter dat zo’n ding hier een prizenbox heet. Daarna was het tijd om voor eten te zorgen. Het gerecht dat ik bij de beenhouwer kocht oogde lekker. “Ge hoeft het alleen maar in de micro te steken!” was die geestdriftig. Een micro was toen voor mij nog de afkorting voor microfoon. Al rap werd het me duidelijk dat hier met micro een magnetron wordt bedoeld. Vanmorgen was ik bij de fijne slagerij Gysels in de Nationalestraat. Voor mij aan de beurt was een sympathieke jonge Nederlander die zorgvuldig koos voor een bereide maaltijd. De hier immens populaire balletjes in tomatensaus, en een portie stoemp. Toen hij had afgerekend kwam hij nog even terug met de vraag “Zijn die bakjes magnetronbestendig?” Waarop de traiteur in kwestie echt moest nadenken. En ik voor de vertaling kon zorgen….

Haverklap om slinger

De Nederlandse uitdrukking om de haverklap luidt in het Vlaams slag om slinger. Het eigenaardige is dat ze volkomen verschillend klinken, maar waarschijnlijk dezelfde oorsprong hebben. Beide uitdrukkingen houden verband met het dorsen, en duiden op elke tweede klap tijdens het dorsen van het graan met de dorsvlegel.

Weelderig

De ridderspoor (Delphinium elatum Excalibur) in ons voortuintje lijkt deze hoge temperaturen uiterst aangenaam te vinden: hoe heter het wordt hoe uitbundiger ze bloeit. Wat een weelderige plant!

Antiek en eeuwig

Древен и вечен. Dat betekent antiek en eeuwig in het Bulgaars, en het slaat op Plovdiv. Al surfend op het wereldwijde web leerde ik zojuist dat dit de langst ononderbroken bewoonde stad in Europa is. Plovdiv was er al toen Troje nog bestond, en Athene en Rome nog moesten worden gesticht. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Ver van huis

Nog goed herinner ik me dat ik, het was begin jaren tachtig, in Londen in Sint James Park een broodje zat te eten en dat er plots vier eekhoorns voor mijn voeten zaten. Een ervan was de ons vanouds bekende rode, en die zat op een afstandje. De brutalere waren grijze. Sedertdien is de rode eekhoorn op de Britse eilanden nagenoeg verdwenen door die exoten. Er zijn nóg migrerende eekhoorns: Geertjes zusje betrapte in de tuin een palmeekhoorn. Normaliter komt die voor in Zuidoost Azië en Australië. Ik houd het er maar op dat het een ontsnapt exemplaar van een verzamelaar is, want hoe komt zo’n diertje anders helemaal in Noord-Brabant terecht?

In de groei

Lelijke kleine eendjes zijn het niet meer hoor. Ze lijken ondertussen echt al wel op hun ouders….