Van 80 naar 100

‘Deze tas is gemaakt van 80% gerecycleerd materiaal en is 100% recycleerbaar.’ De Jumbo zal het vast goed bedoelen, maar waar komt die 20% dan vandaan? Neen, hier kan ik met mijn αλφα-brein niet bij….

Uit de kast (XCIII): Hans Claus

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Gebrand papier van Hans Claus (Uitgeverij P, Leuven, 2001), waaruit ik op bladzijde 32 volgend titelloos gedicht opensloeg:

Jij zit op het einde van het bed,

je trekt je fijne, lange kousjes aan.

Mijn handen groeien uit hun vel.

Subtiel en onbestuurbaar zijn wij,

de ezel en het nijlpaard en het

weerbarstige water ligt tussen ons.

Ik stuur je een brief, die trek je open

als je kleedje en je leest. De woorden

schuren traag bij je naar binnen.

Mijn adem krijgt de kleur van bosbessen,

jouw trotse hoofd berekent op voorhand

het quotiënt van een gedeelde nacht.

Mooie lettertypes (110)

Naast elkaar

In Tot in de verste hoeken besluit K. Schippers Op afstand, een interessant essay over zangeres Nico, met ‘De schaarse toonverschillen leiden je naar de plek waar het minst gebeurt, een gang in een gebouw, twee, drie mensen lopen elkaar voorbij, enkele blikken in een café, een terloopse aanraking in een winkel, auto’s die naast elkaar voor het stoplicht wachten.’ Ik begreep exact wat hij bedoelde, hield van de beelden en tóch zat me iets niet lekker maar ik wist niet onmiddellijk wát. Uren later schoot het me te binnen: auto’s kunnen immers niet naast elkaar voor het stoplicht wachten. Auto’s kunnen naast elkaar voor het stoplicht stáán. Automobilísten kunnen voor het stoplicht wachten….

Bye Bye!

Eindelijk....

Ik was het altijd eens met generaal De Gaulle die tot in de jaren zeventig de Engelsen niet toe wenste te laten in de EU (toen nog EEG) vermits ze daar toch alleen maar in wilden om vrije handel te kunnen drijven en vooral om stokken in de wielen van de politieke integratie te steken. Ik keerde mijn rug, zo moge uit deze oude foto blijken, toen al naar Westminster en ben blij dat we op ‘ons’ continent nu eindelijk ongehinderd voort kunnen, want morgen zijn we officieel eindelijk van de lastpakken af. Kwam onlangs trouwens een mooi beeld van Engeland tegen, dat blijkens Nigel Williams lijkt op een duif die op het nest van een arend zit….

Spelletjestijden

Weer vraag ik me in dit van Moderne Technologie bol staande tijdsgewricht af of al die aan hun telefoontje vastgegroeide kinderen eigenlijk ook nog wel eens spelletjes spelen zoals kinderen dat eertijds deden. Ik zie er eigenlijk nooit meer, bijvoorbeeld, tollen. Zouden ze nog weten wat dat is? Herinner me dat je vroeger ineens, alsof het geprogrammeerd was, allemaal aan het tollen was. In de toltijd. Tot ook die plots afgelopen was en plaats moest maken voor de vliegertijd. Of er een bepaalde volgorde in zat weet ik niet meer maar je had ook nog de hoepeltijd, knikkertijd, en de rolschaatstijd, en....

'net echt'

Ach, hoe beeldschoon toch. De Noord-Brabantse fotografe Suzanne Jongmans maakt werk dat geïnspireerd is op dat van Holbein, Memlinc en Van der Weyden maar dat ook moderne elementen bevat. Het is ‘net echt’….

https://www.suzannejongmans.nl/

Luis

Toen ik iets las over Jaco Van Dormaels onvergetelijke Le huitième jour moest ik ineens weer aan Luis Mariano denken, en aan zijn mooie L’amour est un bouquet de violettes:

https://www.youtube.com/watch?v=VoZeUTkzu4c

Gekroond hoofd

Op de voorkant van de Catechismus in trage film die ik eens in een bric-à-braczaakje vond prijkt een Christus met kroon. Die zag ik eigenlijk nooit elders. Nu trof me de Christus in de kerk van de Heilige Geest aan de Mechelsesteenweg: die draagt er een….

Huangdi

Op zaterdag 25 januari begint voor de Chinezen Huangdi, het jaar 4717. Ze noemen het ook het Jaar van de Rat. Het Chinees Nieuwjaar wordt in Antwerpen in Chinatown altijd uitgebreid gevierd. Ook in de nabije Bibliotheek Permeke zijn fleurige Chinese accenten aangebracht.

Verslaafde blazers

Voor de liefhebbers waren het fenomenale jazzmusici, voor anderen verdachte verslaafden. Vond in het tijdschrift Art04 een schrijven van de Gentse gerechtelijke politie, uit 1959, waarin aandacht wordt gevraagd voor Gerry Mulligan en Chet Baker omdat ze verslaafd zijn aan verdovende middelen.

Ein sympatischer Polizist

Herinner me dat ik Keulen voor het eerst per fiets verkende. Al snel reed ik net als thuis slingerslanger door allerlei steegjes en zijstraatjes. Soms tegen de richting in. En dat bleef niet onopgemerkt. Ineens stond daar op het fietspad een Duitse politieagent, als een ouderwetsche champetter met de hand omhoog Halt! gebarend. Dat het niet mocht wat ik deed. Ik verontschuldigde me beleefd. En dat de overtreding me € 15 kostte. Grootmoedig (in België vallen dergelijke boetes beduidend hoger uit) pakte ik mijn portefeuille en haalde daar vijftien euro uit. Maar die mocht hij niet aannemen. Hij mocht alleen geld aannemen via een bankkaart, maar die werd niet herkend. “Aus Belgien,” verduidelijkte ik. Het geld wilde hij écht niet aannemen, waarop hij besloot met “Also, dan warne ich Sie mündlich. Mach das nie wieder. Viel spaß, und tschüß!” Er zijn mensen die lelijke dingen zeggen over de gezagsdragers bij onze oosterburen. Daartoe behoor ik niet.

IJs van De Nijs

Nog goed herinner ik me de blijdschap die ons besprong als we dankzij diens belgetingel de komst van ‘Opa’ De Nijs gewaar werden. Dat betekende ijs! Een pinneke kostte een stuiver (ƒ 0,05), een wafel een dubbeltje (ƒ 0,10). Kwam in BN/DeStem een foto van ‘onze’ ijsboer tegen. Ik weet zeker dat die genomen werd in de Distelstraat. Die maakte onderdeel uit van de route die ik liep om een zakcentje te verdienen: voor en met mijn Ome Ko de tijdschriften van de Geïllustreerde Pers bezorgen. Ik vind ook anno 2020 IJs van De Nijs nog immer een ijzersterke slagzin!

Geen bruinbruine

In zijn boek Volledige vergunning, een geschiedenis van de bruine kroeg, stelt Midas Dekkers ergens: ‘Er is geen land ter wereld met een bruine vlag; wie vlagt er nu met de kleur van kak en pindakaas?’ Dat ben ik natuurlijk even gaan verifiëren. Qatar heeft een vlag met daarin volgens Wikipedia paarsbruin, en Letland voert kastanjebruin (dat ze ginder ‘Lets rood’ noemen). Maar los daarvan heeft Midas wel gelijk: echt bruinbruin zijn er geen.

Leuke woorden

Abelmos, besant, dwarsduin, firman, ginst, hoetel, ingot, jukzwam, klatje, zeewaterneusspray.

Verankerd

In de Belgische Grondwet is verankerd dat in deze federale staat het Duits, Frans en Nederlands officiële talen zijn. Op ons continent bepaalden ook Bulgarije, Cyprus, Estland, Finland, Frankrijk, Ierland, Letland, Litouwen, Malta, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slovenië, Slowakije en Spanje in hun Grondwet wat er de officiële taal is / officiële talen zijn. Nederland deed zulks nimmer. Wellicht dat er daarom zo slordig met de moedertaal wordt omgesprongen?

Haventijding

Op Fleurs du mal verscheen Haventijding, een gedicht waarbij Joep Eijkens een foto maakte:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-joep-eijkens-haventijding

Omeitimalia

Wanneer er geen dierentuinen zouden zijn, waren sommige soorten in het wild wellicht al verdwenen. Zo wordt de Omeitimalia (Emei Shan Liocichla), genoemd naar de Omei Shan (een van de vier heilige boeddhistische bergen in China), in Zuid-Sichuan ernstig bedreigd. Het charmante vogeltje, familie van de timalia’s of babbelaars, verdwijnt daar door de roofbouw op de bossen.

Allemachtig prachtig

Ik blijf het jammer vinden dat men tegenwoordig al te makkelijk gebruik van het Engels maakt, alsof onze eigen taal haar eigen charmes niet heeft. Modern zijn uitlatingen als Awkward, Oh my God en What the fuck. Wat is er toch mis met bliksems, gossiemijne, sapperloot, te droes of verdraaid? Die zijn toch allemachtig prachtig?

Doorgeschoten

Zucht, diepe zucht: wil op Arte Tarzan trouve un fils bekijken als ik zie dat die film vooraf wordt gegaan door de boodschap Ce film comporte des répresentations culturelles datées. Je kunt in je politieke correctheid ook dóórschieten, hè? Zouden ze in Frankrijk ook de Bijbel voorzien van een buikband met de boodschap Ce livre comporte des répresentations culturelles datées. Zeker weten van niet!

Mooie lettertypes (109)

Momentopname

De nabije cultuurdragers van dit moment: Und die Moral von der Geschichte – Sämtliche Werke und eine Auswahl der Skizzen und Gemälde van Wilhelm Busch, Als ik je neersteek gorgel je voortreffelijk van Jess De Gruyter en Le chant grégorien en l’abbaye de Kergonan door het benedictijnerkoor van die abdij onder leiding van Dom Le Feuvre.

Op ooteoote

ooteoote brengt vandaag Willekeur, een nieuw gedicht uit mijn reeks in wording Bedekte termen. Extra leuk: de redactie vroeg me er een monotype bij ter illustratie:

https://ooteoote.nl/2020/01/ll113-bert-bevers-willekeur/

Voor- en afkeuren

Op zeker ogenblik zegt Clint Eastwood als de hoofdrolspeler in The Outlaw Josey Wales als hij afscheid heeft genomen van een vriendin: When I get to liking someone they ain’t around long. Eerder schoot hij met trefzekere nonchalance tientallen tegenstanders overhoop, hetgeen zijn kompaan Chief Dan George doet reageren: I notice when you get to disliking someone, they ain’t around for long neither. Dit vind ik fijne humor.

https://www.youtube.com/watch?v=-TjI7giA93g

Verwacht veel koren op het land

De dagkalender die wij in huis hebben kent fraaie ouderwetsche weerspreuken. Zoals voor vandaag: Als ’t op Sint-Hilarius vriest, de boer zes weken niest. Ze doen me denken aan Werner Spillemaeckers beatae memoriae. Er zijn maar weinig dichters die het schopten tot een rol in een stripreeks, maar Werner was een van hen. Hij duikt op in De doedelzak van Mac Reel, een aflevering uit de reeks Kiekeboe van zijn vriend Robert Merhottein alias Merho. Zingt de vink in de vroege morgenstond, wis en zeker regen zij verkondt. mag hij daarin debiteren. Of Veel harde noten op het hout, maakt de winter hard en koud. En Blaast juni uit de noorderkant, verwacht veel koren op het land. Wat zullen ze hier een plezier om hebben gehad. Voor alle duidelijkheid: Werner Spillemaeckers heeft érnstige poëzie nagelaten!

Regeltjes

Veel meer dan België is Nederland een land dat bestuurd wordt door de ambtenarij en haar regeltjes. Als je er vlak voor de deur van een ziekenhuis struikelt en je been breekt moet je éérst zorgen dat er naar de alarmcentrale gebeld wordt, aangeven waar je hulp nodig hebt en wachten op een ter plekke gestuurde ambulance vooraleer je geholpen wordt. Want: zó zijn de regels, en zó moet het spel gespeeld worden. Wijk er niet van af want van de gedachte aan improvisatie alleen al krijgt men er een calvinistische hartverzakking….

Nederzettingen

Toen ik met mijn vriend Albert Hagenaars in Hauts-de-France onderweg was, en we Kassel naderden zei ik hem dat die nederzetting me op dat ogenblik reeds inspireerde. Ik zag in de oudheid een stam deze heuvelrug naderen en zich voornemen zich daar te vestigen. De regel Dáár gaan wij wonen en nergens anders kwam al in het eerste gedicht van de cyclus Nederzettingen terecht. De gelijknamige bundel is via Uitgeverij Kleinood & Grootzeer nog steeds leverbaar: https://www.kleinood-en-grootzeer.com/oudnieuws.htm#nederzettingen

Geen kots

Je hebt nabij de taalgrens zo van die Waalse steden met een goed conservatorium of een fatsoenlijke kunstacademie die ook studenten van over de taalgrens aantrekken. En als je dan een kamer te huur hebt hang je een plakkaat uit met de mededeling dat er (pour étudiants) studio's (à partir de € 350) à louer zijn. En om eventuele Nederlandstalige huurders ter wille te zijn bied je een en ander ook deels in het Nederlands aan. En dan weet je wel dat een studentenkamer een kot is, maar niét dat het meervoud daarvan koten is en geen.....kots!

Holletje cadeau

Een prima idee om omgewaaide bomen niet meteen te verhakkelen maar ze rustig te laten vergaan in hun biotoop. Deze is al overgroeid, en fraai bemost. De ontworteling leverde voor de liefhebbers (er wonen in het Stadspark nogal wat verwilderde konijnen dus wie weet) ook een fijn gratis holletje op….

Heren eerst

Hoewel we geleerd hebben dames voor te laten gaan is de volgorde van de namen bij bekende duo’s vrijwel immer mannennaam-vrouwennaam. Eens wat namen van bekende populaire duo’s opgelijst. De enige uitzonderingen die me te binnen schieten zijn Cindy & Bert, Nicole & Hugo, Nina & Frederik en Sandra & Andres. Verder: Fred Astaire & Ginger Rogers, Gert & Hermien, Orpheus & Eurydike, Mouth & McNeal, Jan Klaassen & Katrijn, Sonny & Cher, Mork & Mindy, Romeo & Julia, Samson & Delila, Frank & Mirella, Jip & Janneke, Spooky & Sue, Suske & Wiske….Het is natuurlijk allemaal al begonnen met Adam & Eva.

Het heuveltje van Gilliams

Hans Kleiss publiceerde mijn gedicht Het heuveltje van Gilliams op zijn welgevulde website Maurice Gilliams: http://www.mauricegilliams.nl/index.php/bovendien

Van 17 naar 70

Ook jonge popsterren worden bejaard. De meeste mensen kennen Peter Frampton van zijn wereldhit Show Me The Way.  In juni komt hij op zijn Farewell Tour hier afscheid nemen. Hij is dan 70. Ik herinner me hem vooral uit het muzikale wonderjaar 1967, toen hij als amper 17-jarige met The Herd From The Underworld opnam. Wat maakte dat nummer een indruk op me. Het was goed voor mijn kennis van het Engels, en die van de klassieke mythologie waar we toen juist op school aan begonnen. Maar het had ook gewoon een lekker vette bas….

https://www.youtube.com/watch?v=SJwRDbkzSAU

Bunker in vredestijd

Het is maar goed dat we hier al zo lang in vrede leven, want anders zouden ze het niet gewaagd hebben de bunker in het Stadspark zo fluorescerend groen te schilderen. In oorlogstijd zou hij in deze tint immers veel te uitnodigend zijn voor bommenwerpers….

Kostelijke Flarden

Het nieuwe jaar bracht al snel een nieuwe uitgave in de brievenbus: Flarden – Stad geciteerd in woord en beeld van dichter en beeldend kunstenaar Jan Glas (º 1958). Daarin foto’s uit de stad Groningen, die het decor vormen bij de teksten. Dat zijn flarden van gesprekken die Glas op zijn tochten door de stad noteerde. Ik zag Nikki nog, je weet wel, ze zat hier in de vulploeg. Ze werkt nu dus bij Ikea. hoorde hij een werknemer van en in een Blokkerfiliaal zeggen tegen een collega die antwoordde: Laat die maar lopen, die komt er wel. Kostelijk. Een meisje dat het Groninger Museum verliet hoorde hij zuchten Ik ben blij dat ik weer naar buiten mag. Navrant (Man in wachtkamer ziekenhuis: Ik wor ien leven holden en doar is alles mit zegd.), vraagtekensoproepend (Ene student tegen de andere: Toen hebben ze vanuit het Poolse koningshuis gezegd: ‘Kijk, we hebben hier een kankergroot land en iedereen is kankerdom.’), filosofisch (Vrouw tegen man, op straat: Jij verhindert mij dichter bij God te komen.) en realistisch (Had ie nog geleefd, dan was ie inmiddels al wel dood). Allez, het voert te ver om alles te citeren. De redactieleden van Barbarber zouden Flarden een pronkstuk hebben gevonden. Jan Glas maakte wat mij betreft nu reeds een van de aardigste boekjes van 2020.

Flarden – Stad geciteerd in woord en beeld, Jan Glas, Uitgeverij kleine Uil, Groningen, ISBN 9789493 170070

www.kleineuil.nl

Bizar

Nog eens een bizar verschil tussen Nederland en België: in de Nederlandse strafwet komt het begrip misdaad niet voor, vermoedelijk een vergeten erfenis van wetschrijvers die geloofden in de maakbare samenleving. Misdrijf wel. In (Nederlandstalig) België wordt de term misdaad in de strafwet gebruikt om een zwaar misdrijf aan te duiden.

Onderweg met de tram: Lijn M1 in Berlijn

Een mooie rit met Lijn M1 in Berlijn, van Hauptbahnhof naar Niederschönhausen / Schillerstraße:

https://www.youtube.com/watch?v=5IOfvlsSSYY

Meeste gelees

Aardig om te zien dat mijn 4 Gedigte op Versindaba op die website ginder in Zuid-Afrika momenteel het lijstje Meeste gelees aan mogen voeren….

Best geslaagd

Het blijft natuurlijk altijd maar afwachten hoe nieuwbouw zich in een bepaalde wijk ‘zet’, maar die van DPG Media (onlangs verrezen aan het Kievitplein), het verse hoofdkwartier van onder meer Het Laatste Nieuws en VTM, vind ik best geslaagd.

Een mooi begin

Het jaar is amper begonnen of ik mag al twee nieuwe publicaties verwelkomen. In Stellenbosch verschenen op Versindaba vier nieuwe gedichten uit de reeks in wording Bedekte termen, namelijk Terugblik, Permanentie, Scheepsrecht en In het hinterland en in Maastricht zag Fabian weent het licht op De Wielergedichten:

https://versindaba.co.za/2020/01/02/bert-bevers-4-gedigte/

&

https://wielergedichten.blogspot.com/2020/01/fabian-weent.html

Uit de kast (XCII): Erik Heyman

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Dagmaat van Erik Heyman (Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen, 1994), waaruit ik op bladzijde 16 het gedicht Schrik opensloeg:

Ik wil mij knopen uit het

gras dat ik in hooikoorts kan

ontbinden, en zo doorzichtig

worden als mijn eerste schreeuw.

Maar als het sneeuwt voel ik de

lijmschroef rond mijn enkel

kraken, of sluit een kruisspin

weer de holten in mijn keel.

Ik zal de mussen op het

maaiveld nooit verjagen, ik

hoor de houtworm dankbaar

knagen als het dooit. Met open

armen heb ik al wat

lucht kan zijn te veel.

Het achtste decennium

Goh, het is na de jaren 50, de jaren 60, de jaren 70, de jaren 80, de jaren 90, de jaren 00 en de jaren 10 reeds het áchtste decennium waarin we mogen leven.

Gelukkig 2020