Waar voor je geld

Vroeger was in treinen het verschil tussen eerste en tweede klasse aanmerkelijk duidelijker dan vandaag de dag het geval is. Ook de NMBS pakt de inrichting steeds meer egalitair aan, maar alleen aan boord want wat het exterieur betreft mag er verschil zijn: reizigers in de tweede klasse moeten het met een klein 2tje aan de buitenkant doen terwijl die in de eerste zich mogen verheugen in een veel forsere 1.

Bijna aaibaar (63)

 

Wat een klassiekers....

Bij de Fnac de jubileumuitgave van Kuifje besteld. Niet van de stripreeks, maar van het gelijknamige tijdschrift. Dat keert eenmalig terug ter gelegenheid van het feit dat Het blad voor de jeugd van 7 tot 77 jaar 77 jaar geleden voor het eerst verscheen. Later via de Pep, maar éérst via de Kuifje maakte ik als jongetje kennis met tal van onvergetelijke stripverhalen. Kijk toch alleen eens naar wat er in 1955 zoal in weekafleveringen werd voorgepubliceerd: De Gezanten van Mars van Suske en Wiske toen dat nog een door Willy Vandersteen zelf getekende te pruimen reeks was, het Kuifje-avontuur De Zaak Zonnebloem, Het Raadsel van Atlantis van Edgar P. Jacobs en de destijds nog sterke Alex van Jacques Martin. Fabelhaft!

Stoere namen

Wie zijn topografische kennis aan wil vullen doet er goed aan af en toe de uitslagen in de sportkrant te raadplegen. Zo wist ik niet dat Immer een dorp in Westerlo is, en ook niet dat Zammel bij Geel hoort. In de Antwerpse Vierde Provinciale F gaat Olen United, dat klinkt pretentieus, mee aan de leiding. Nog meer stoere namen op de ranglijst: Bouwel en Rauw klinken als zware tegenstanders die af en toe wel een elleboogje uit durven delen. Een uitwedstrijd bij Heultje daarentegen klinkt weer als een eenvoudig te nemen hindernis.

In mijn nopjes met Dietske

Ben bijzonder in mijn nopjes met de fijne recensie die Dietske Geerlings op Tzum wijdde aan mijn bundel Bedekte termen:

https://www.tzum.info/2023/09/recensie-bert-bevers-bedekte-termen/

De overhand

Christine Lagarde is nu al bijna vier jaar president van de Europese Centrale Bank maar naar mijn gevoel waren de bankbiljetten met de handtekening van haar voorganger Mario Draghi erop tot voor kort nog in de meerderheid. Deze week haalde ik voor het éérst geld uit de automaat met alléén maar de signatuur van mevrouw Lagarde. Ze lijkt de overhand te krijgen.

Eerst even de aanblik

Eten moet best een heleboel: het moet verantwoord zijn qua belasting van het milieu, het dient voldoende vitaminen te bevatten, het moet – laten we dat niet vergeten – smáken en nog zo wat zaken. Maar we mogen niet vergeten dat het er ook mooi uit moet zien. Een van mijn lievelingsgerechten is Geertjes aardappel- met ajuingratin. Vooraleer ik daarvan opschep laat ik immer eerst even de aanblik ervan op me in werken.

"Neen, wacht...."

“Waar woont u?” “Gitschotellei 364. Of, neen: Gitschotellei 353. Neen, wacht: Gitschotellei 341.” Het is voor de buurtpostbode maar te hopen dat ze daar het huisnummer niet té dikwijls wijzigen…. 

Heeft God een navel?

Naar aanleiding van het mopje in De Druivelaar over een theologisch probleem gepiekerd. In Genesis staat ‘En God zei: ‘Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend.’ Waarom zouden Adam (door de Schepper geboetseerd uit stof dat hij van de aarde nam) en Eva (door Dezelfde gevormd uit een van Adams ribben), zoals te zien is op afbeeldingen die van hen zijn gemaakt, een nável hebben?

Onder de indruk

In de Collegiale Notre-Dame in Dinant raakte ik weer onder de indruk van de welhaast tomeloze schoonheid van dat imposante glasraam (uit 1902) van de Gentse glazenier Gust Ladon. Het is een van de grootste kerkramen in Europa. Het enige grotere waarvan ik mij kan herinneren dat ik ervoor stond was dat in de York Minster.

Handhaving in de taal

Hoorde zojuist op de radio iemand zeggen “Aha, nu valt mijnen frank!” Grappig om te horen hoe een munt die niet meer bestaat zich handhaaft in de taal. Nu ik daaraan denk: even zo grappig is het dat een munt zich handhaaft in een land waarin die munt nooit gebruikt is. In het Vlaams Nederlands bestaat immers ook de uitdrukking Dat was een dubbeltje op zijn kant, terwijl het dubbeltje hier nooit in de portemonnee heeft gezeten.

Bien assorti

“Als jij nou mijn broek aandoet neem ik de jouwe, dan kleurt mijn topje bij jouw broek en het jouwe bij de mijne. Akkoord?” “Akkoord!”

Cinema Trivia: Gemiste kansen

Me vermaakt met Aeneas met Steve Reeves. De man, die lange tijd de best betaalde acteur in Europa was, is toch altijd een beetje blijven steken in de peplum, de sandalenfilm. En dat terwijl hij kánsen heeft gehad: zo had Sergio Leone hem eigenlijk op het oog voor de rol die Clint Eastwood beroemd zou maken in A Fistful Of Dollars. Reeves geloofde echter niet dat er in Italië geloofwaardige westerns vervaardigd konden worden, en zat sowieso liever op zijn ranch in Californië. Overigens zou hij voor Dr. No ook de eerste keuze geweest zijn om James Bond gestalte te geven.

Plaatjes van pateekes

Hoewel ik helemaal geen zoetekauw ben kan ik werkelijk met plezier de pateekes van bakkerij Lints bewonderen. Ik ga er graag kopen als we bezoek krijgen. Als je er teveel van eet zijn ze natuurlijk slecht voor de lijn, maar een streling voor het oog zijn ze alleszins!

Uit de kast (CXXXV): Philippe Cailliau

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Omtrek van water van Philippe Cailliau (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom/Lichtenvoorde, 2020), waaruit ik op bladzijde 43 Pastorale opensloeg:

Fijne dingen voor wat nog moet komen
verberg ik in de zomen van mijn leven.

Kleine witte repen waarop letters en
zelfs woorden staan, wat leestekens,
alinea’s, vooral veel namen om te geven
aan wat stil en onuitsprekelijk is.

Het is toch wat: fijne dingen die passen
in allegorieën, in sprookjes en ballades,
in een lofzang op het overleven.

Samen alles

Noël Van Tyghem (1947-1994) was een wielrenner die vrijwel niemand meer kent. In 1972 boekte hij de enige grote zege uit zijn loopbaan, Parijs-Tours. Dat was de enige wedstrijd die Eddy Merckx nimmer op zijn naam wist te schrijven. Van Tyghem maakte later de onvergetelijke opmerking: “Samen met Eddy Merckx won ik alle klassiekers die er te winnen waren. Ik Parijs-Tours en hij al de rest.”

Volledig ontschoten

Ik kwam, in mijn archief snuisterend, het misboekje tegen van onze huwelijksviering. Die werd, in de Hasseltse Kapel in Tilburg, opgeluisterd door het vocaal kwartet van sopraan Cocky van den Brekel. Mijn geheugen is behoorlijk, maar het was me volledig ontschoten dat het Ave Maria (waarvan me wel nog helder bijstaat dat pa er tot tranen toe door ontroerd werd) niet dat van Schubert was zoals ik was gaan denken maar dat van Luigi Cherubini. Evenmin was me bijgebleven dat de vaste gezangen van de eerder obscure Bohemer componist František Xaver Brixi waren.

Goed zichtbaar

Er wordt wel eens gezegd dat België door de uitbundig verlichte autostrades vanuit de lucht duidelijk te onderscheiden is, en dat is voorwaar niet bezijden de waarheid getuige deze luchtfoto. Londen en de andere grote Engelse steden (boven) en Parijs (onder) zijn goed te zien, maar behalve Antwerpen, Brussel, Charleroi en Gent licht inderdaad ook het land in zijn geheel op.

Verkeerde kantjes

Je zou er als artiest ambetant van worden dat de a-kant van je single zo volkomen veronachtzaamd wordt. Toch denk ik dat Rocco Granata daar nooit ambras om heeft gemaakt want wat stond er op de achterkant van zijn debuutplaatje Manuela? Wel, dat was Marina. En dat werd binnen een mum van tijd over de halve globe meegefloten en -gezongen. Nog een fraai voorbeeld van het verkeerd inschatten van hitkansen: Lou Deprijck bracht onder het pseudoniem Plastic Bertrand Pogo pogo op single uit. Wie kent dat liedje? Juist, niemand. Maar wat was de b-kant? Aha: Ça plane pour moi! En dat klinkt heel wat bekender, niet?

Zinloos overgenomen

In een leuke kleine documentaire die Bob Entrop maakte voor Omroep Brabant over zijn charmante Grafisch Museum in Wouw vertelt dichter en graficus Harrie Schalken hoe mensen de dingen veelal zien zoals ze zijn, maar meestal niet meer weten waaróm ze zijn zoals ze zijn. En hoe bepaalde zaken zinloos overgenomen worden. Zo vertelt hij dat het logisch geweest zou zijn als onze toetsenborden alfabetisch ingericht waren geworden, maar dat de ontwerpers van de handbediende schrijfmachines met slaghamertjes zo’n eeuw geleden ontdekten dat als ze veelgebruikte letters te dicht bij elkaar zetten de slaghamertjes elkaar raakten. Reden om de QWERTY- en (en in eigenwijze landen als België en Frankrijk) AZERTY-indeling te bedenken. Dat is bekend. Maar eigenlijk heeft Harrie Schalken natuurlijk óverschot van gelijk als hij stelt, en dat zijn we gaandeweg gewoonweg vergéten, dat die indelingen helemaal zinloos door het computer- en smartphonetijdperk overgenomen zijn….

https://www.youtube.com/watch?v=C6ivaUew7d0

De eerste

De uitschakeling van Willem van Oranje door Balthasar Gérard in 1584, die daartoe radslotpistolen gebruikte, was de eerste politieke moord in de geschiedenis die werd gepleegd met een vuurwapen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Lichtelijk groen

Ondanks het feit dat we midden in de stad wonen hebben we dankzij Geertjes slimme inrichting van ons voorbalkon toch een lichtelijk groen uitzicht.

Blijft een leuke....

Dat het Engels een niet wezenlijk logische spelling heeft bewees George Bernard Shaw met zijn kostelijke opmerking dat je fish net zo goed zou kunnen schrijven als ghoti: de gh van tough, de o van women en de ti van nation….

Gemiddeld

De gemiddelde Belg is 41 jaar. Er zijn opmerkelijke verschillen: de gemiddelde leeftijd in Vlaanderen is 41,5, in Wallonië 40,5 en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 37,5. In de buurlanden is de gemiddelde leeftijd 42,4 (Nederland), 45 (Duitsland), 39,7 (Luxemburg) en 41,5 (Frankrijk). De gemiddelde leeftijd in de Europese Unie (450 miljoen inwoners) is 44,1 jaar.

Suara suara dari utari

Catatan harian dari seorang yang pertama lahir. Zo luidt de titel van het gedicht Dagboeknotitie van een eerstgeborene, uit mijn recente bundel Bedekte termen, in het Indonesisch. De vertaling daarvan, door Albert Hagenaars en Siti Wahyuningshi, verscheen op Suara suara dari utari, een blog waarop Nederlandse en Vlaamse poëzie in het Indonesisch verschijnt: 

https://puisibelanda.blogspot.com/2023/08/bert-bevers.html

De kleinste van Europa

De Falco columbarius, het smelleken, is de kleinste roofvogel van Europa. De spanwijdte van de mannetjes is vijftig centimeter.

Nooit begrepen

Vermaak  me weer kostelijk met Maarten ’t Harts nuchtere benadering (in zijn Dienstreizen van een thuisblijver) van de strenggereformeerde interpretatie van de Bijbel waarmee hij opgroeide. Hij begrijpt niet dat er nog steeds horden christenen staande houden dat elk dier dat wij nu kennen in Noachs ark heeft gezeten: “Het aantal diersoorten wordt geschat op zo’n slordige tien miljoen. Al leeft de helft in zee, dan nog houd je vijf miljoen soorten over voor een verblijf van veertig dagen in de ark. Alleen al het inladen van vijf miljoen diersoorten duurt, als je per soort een minuut bezig bent en zestien uur per dag laadt en de sabbatdagen vrij houdt, zestien jaar. Aangezien veruit de meeste dieren (veel) korter leven dan zestien jaar, zijn de eerst ingeladene reeds morsdood op het moment dat de laatste aan boord gaan.” Die letterlijke uitlegging van de Bijbel heb ik ook nooit begrepen.

Gröningen en naamgenoten

Vraag me niet langs welke internetwegen ik er passeerde maar ik kwam binnen het uur terecht op drié plaatsen in het buitenland waarvan ik dacht dat ze elders lagen. Goed, aan dat umlautsteken op de o kon ik eigenlijk al zien dat het hier niet om de hoofdstad van de provincie Groningen ging: in Saksen-Anhalt ligt een Gröningen. Evenmin wist ik dat de Zeeuwse provinciehoofdstad Middelburg in Sleeswijk-Holstein een naamgenoot heeft, of dat de Limburgse provinciehoofdstad Hasselt een collega heeft in Overijssel….

Stapelwoord

Een van de aardiger neologismen van de Moderne Tijd is naar mijn smaak beurtbalkje, het staafje voor het scheiden van koopartikelen op een kassaband. Onze Duitse vrienden noemen het Warentrennstab, al zijn er ook die er naar goede Duitse gewoonte een compact ‘stapelwoord’  van maken: Kassenlaufbandwarentrennding.

Waarlijk prachtig

Welk een waarlijk práchtige namen hebben sommige Vlaamse dorpen toch! Wat te denken van Erps-Kwerps, Gijzelbrechtegem, Herk-de-Stad, Sint-Joris-ten-Distel, Wulmersum en Zichen-Zussen-Bolder?

Bijna aaibaar (62)

 

Mee eens

Ik ben het volledig eens met Georges Perros, die in zijn Plakboek noteerde: ‘Wie naar de betekenis van een gedicht vraagt wil er meer van weten dan de dichter zelf. De betekenis van een gedicht is het gedicht zelf en kan alleen maar het gedicht zelf zijn.’

Vleugelloos

Hetgeen me er aan doet denken dat er nóg zo’n ingeroest beeldpatroon is: vraag iemand om een engel te tekenen, en negen op tien draagt die (de engel, niet de iemand) vleugels. Cherubijnen en serafijnen hebben vleugels ja, maar engelen niét. Bart Paepen legt een en ander uit in een verhelderende vlog:

https://www.youtube.com/watch?v=il8LXpIbd4Q

Hardnekkig misverstand

Merkwaardig hoe hardnekkig sommige zaken in de beeldvorming blijven. Vraag iemand om een Viking te tekenen, en negen op tien dat er een krijger met een helm met hoorns op het papier verschijnt. Ondertussen is evenwel wetenschappelijk eigenlijk wel vastgesteld dat Vikings zo’n ding nooit droegen. Er is er alleszins nóóit een gevonden….

Geheimzinnige groenten

Ik ben nog van een generatie die opgroeide met de groenten en het fruit van het seizoen. Tegenwoordig zie je daar het ganse jaar door exotische versies van over de hele wereld van. En al helemaal in de Van Wesenbekestraat, het hart van de Antwerpse Chinese wijk. Daar heb ik weer met verwondering vreemde producten van de moezerij en geheimzinnig ooft staan bestuderen.

Cinema Navelpluis: Oefenen op straat

 

Zur Farbenlehre

Er zijn meer belangrijke kunstenaars die hun eigen werk niet naar de juiste waarde wisten te schatten. Wist u dat Goethe een groot deel van zijn leven wijdde aan de bestudering van kleuren en andere natuurwetenschappelijke verschijnselen? In 1810 verscheen zijn Zur Farbenlehre. Hoewel Goethe vooral als dichter bekend is geworden, zag hij zelf zijn natuurwetenschappelijke werk als zijn grootste verdienste. Tegen zijn vriend en medewerker Johann Peter Eckermann zei Goethe aan het einde van zijn leven: “Auf Alles was ich als Poet geleistet habe, bilde ich mir gar nichts ein. Daß ich aber in meinem Jahrhundert in der schwierigen Wissenschaft der Farbenlehre der Einzige bin, der das Rechte weiß, darauf tue ich mir etwas zu gute.”

Slechte zelfkennis

Het is een eigenaardige ervaring in de werkkamer van James Ensor te zitten. Onder die merkwaardige groepen vermomden die hij schilderde, vaak naar het leven vermits dergelijke maskers tijdens het carnaval in Oostende usance zijn. Ensor is een schilder van belang. Die zijn eigen plaats moeilijk in wist te schatten. Moest daar weer aan denken bij het lezen van De wereld van gisteren van Stefan Zweig: “De middag doorgebracht bij James Ensor, de grootste moderne schilder van België, een zeer excentrieke, teruggetrokken en gesloten man, die veel trotser was op de kleine slechte polka’s en walsen die hij voor militaire kapellen componeerde dan op zijn fantastische, in schitterende kleuren uitgevoerde schilderijen.”

Op de pastrami

Er ontbrak iets aan de boterham met pastrami, maar wát? Ineens wist ik het: geraspte mierikswortel. Was lang geleden dat ik die in huis haalde. Vervaardigd in Kiskunfélegyháza. In Hongarije. Geraspte mierikswortel is in het Frans raifort râpé, maar even smakelijk!