Stampvoeten

Ik woon al heel lang met erg veel plezier in deze federale staat, maar waar ik nooit aan heb kunnen wennen is de macht die de vakbonden hier hebben. Wat dat aangaat is er mijns inziens in België te veel blijven hangen van het kijken naar het model van dat achterlijke Frankrijk. Als cao-onderhandelingen niet aflopen zoals verhoopt stellen de bonden zich niet volwassen op maar stampvoeten ze als verongelijkte kinderen. Nu kondigden de spoorbonden doodleuk met stalen smoel aan dat ze volgende maand het treinverkeer gewoon weer eens plat gaan leggen. En gedurende niet minder dan víjf dagen nog wel. Wie zijn er weer de dupe? Juist…de reizigers. Dat zoiets hic et nunc nog kán. Hoog tijd dat de politiek ingrijpt.