Wat ruikt daar zo lekker?

"Wat ruikt daar zo lekker in de keuken?" lijken Zoeteke en Stefke te denken. Hun neusjes zijn veel beter ontwikkeld dan onze reukorganen, dus als een verpakking nog niet eens open is ruiken ze bij wijze van spreken al of er iets van hun gading uit te voorschijn zal komen....

Ex-eiland

Aan de Rijn ligt Kaiserswerth. Ik begreep onmiddellijk wat ze bedoelde, toen Geertje zei dat ze het een Hubert Lampo-stadje vond. Dat is het. Een beeldschoon plaatsje is het. Met de indrukwekkende ruïne van wat ooit de machtige Kaiserpfalz was. Het is een oude nederzetting, al in 700 gesticht door de monnik Suïtbertus. Keizer Hendrik III van het Heilige Roomse Rijk bouwde hier zijn Pfalz in 1045. In die dagen was Kaiserswerth nog een eiland, zoals op het plaatje hieronder te zien is. Omdat de Rijnarm de Fieth al in de 12de eeuw verzandde is daar echter al lang geen sprake meer van.

Historisch laag

Tegen het eind van de week krijgen we mogelijk ernstige regen over onze regionen. Eindelijk, want deze maand is goed op weg om de droogste november ooit te worden. Er sneuvelen in deze tijden van merkbare opwarming nogal wat records. Wat moet je daarvan denken? Dat vroeg ik me af aan de oevers van de Rijn. Deze moederstroom kent sinds mensenheugenis niet zo'n lage waterstand. Het moet meer regenen. Wij houden van regen....
Net als Didier:

http://tekeningen.didiermaurice.be/2011/05/regen.html

Bij de buren....

Hoewel aan deze zijde van dat land geboren in een tijd dat je dat niet mocht zeggen kom ik bijzonder graag in Duitsland. Het gaat er daar beschaafd aan toe. Al is het alleen maar omdat ze er op elke hoek van de straat van die mooie brezel bakken. En ook: verkópen. We waren weer eens bij onze oosterburen, kortom. En dan knabbel ik graag op zo'n heerlijk baksel dat je hier maar niét op normale wijze kunt bekomen....

Havenbeeld

Op KEMP=MAG vandaag mijn gedicht Havenbeeld:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-gedicht-havenbeeld

Voortdurende trots

Roem vergaat niet altijd! In Borgerhout zijn ze er nóg fier op dat hún Stan Ockers in 1955 wereldkampioen wielrennen werd. Daaraan herinnert, in de Stan Ockersstraat, deze fraaie afbeelding. Stanneke Ockers, die amper een jaar na het behalen van zijn titel jammerlijk verongelukte, ligt begraven op Silsburg. Het is ontroerend om te zien hoe daar nog altijd verse bloemen op zijn graf liggen....
Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=d98y_nZEJ0k

Wat is het nou?

Ik was nog een jongetje toen ik voor het eerst in Vlaanderen kwam, en een van de eerste dingen die me toen opviel was dat apothekers zich er veelal apotekers noemen. Hier aan de Herentalsebaan trof ik er een die er ook anno 2011 nog niet zeker van is wat nu eigenlijk de juiste schrijfwijze is: hij noemt zijn zaak op de gevel apoteek, en aan de gevel apotheek....

Gegaarde kinderballetjes

De Dikke Van Dale heeft héél wat woorden die beginnen met kinder-. Waaronder kinderbal (m.; -len), speelbal voor kinderen en kinderbal (o.; -s) danspartij, alleen voor kinderen gegeven. Maar mijn broer Peter ontdekte dat er nodig iets aan het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal toegevoegd dient te worden....

Je vraagt je overigens wel af wat ze met de rest van die kinderen gedaan hebben.

Leeslampen

Nou kom ik daar toch wel vaker, maar pas nu viel me op hoe origineel de lampen in de foyer van Het Letterenhuis eigenlijk zijn: die zijn allemaal gemonteerd in oude boeken....

Verdubbeling

Het Letterenhuis verdubbelde in één klap de collectie plastisch werk van Paul van Ostaijen. Het deed me wel iets om dicht op die initialen P.v.O te zitten, op die beschilderde verknipte vellekes. Zelf moet hij er destijds ook zo dicht op hebben gezeten. Jeugdwerk van een jeugdheld....
Zie: http://mededelingen.over-blog.com/article-lot-nummer-296-89616078.html

Nee....

Nee, echt gezellig is het nooit op het station van Roosendaal....

Waar ik op de wijde wereld was....

Hé da's lang geleden, Johnny Lion (wat articuleerde hij mooi) met Sophietje op de radio: Ik zag meisjes in Parijs en in Turijn, in Helsinki, in Londen en Berlijn. Waar ik op de wijde wereld was, ze mochten er wel zijn. Maar de mooiste van de mooiste is Sophie, in de liefde is ze zeker een genie. Want een meisje als Sophietje is een lentesymfonie. Moet grinniken: mijn broertje zong altijd iets te ver door en gooide er na lentesymfonie nog een tje uit omdat het dan rijmde op Sophietje. Vraag me af of hem ondertussen (hij is nu 54) duidelijk is dat hij daarmee het metrum grondig naar de Filistijnen hielp....
http://www.youtube.com/watch?v=gwqZvTaAId4

Laat U polyfotographieëren!

En weer tikte Danny Braem ergens een eigenaardige prent op de kop: Laat u polyfotographieëren! Ieder jaar, als ook uwe familie en kinderen! U zult op deze wijze een dierbaar aandenken behouden, die (moet natuurlijk dat zijn) U veel vreugde zal verwekken. Zo prees ooit Polyfoto zichzelf aan, met een destijds zonder twijfel bijzondere maar ondertussen toch eerder volledig vergeten aanpak. Zorgde wel voor charmante afdrukken, waarop iedereen wel op een groepsportret leek....

Luilakken

Nou, daarvoor hebben ze dan zwemvliezen gekregen. Om een beetje mee te liften op de achterkant van een bootje. Hoezo watervogels? Wat een luilakken....

Zoekplaatje

Ter gelegenheid van het vijfde lustrum stelde de Ballustrada-redactie een lijst op met de namen van álle mensen die ooit aan het blad meewerkten. Dat levert een aardig zoekplaatje op, en een interessante dwarsdoorsnede van wie er zich de laatste kwart eeuw op literair vlak zoal roerden....

Ballustrada kwart eeuw jong

In Middelburg in de mooie aula van de Zeeuwse Bibliotheek voorgelezen tijdens het feestje dat daar werd gehouden ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het literaire tijdschrift Ballustrada. Veel oude bekenden gezien (als Hendrik Carette, Johanna Kruit, Thom Schrijer en André van der Veeke), en nieuwe collegae leren kennen. Zo was de kennismaking met Jabik Veenbaas, die ook zijn bijdrage aan het jubileumnummer voor de microfoon kwam brengen, hoogst aangenaam. Nummer 3/4 van jaargang 25 ziet er bijzonder feestelijk uit.

In Komrij's kalender

Gerrit Komrij koos een van mijn gedichten (uit de bundel Onaangepaste tijden) voor Mijn poëziekalender voor het jaar 2012 (Uitgeverij Van Gennep, Amsterdam, ISBN 9 789461 640277, € 15). De scheurkalender bevat onder veel meer ook werk van de Antwerpse collegae Reine De Pelseneer, Andy Fierens en Maarten Inghels. Mijn Cantilene is te lezen op woensdag 25 januari (en natuurlijk daarvoor, en als je de blaadjes niet afscheurt zo vaak je wilt), als een opmaat naar Gedichtendag als het ware....

Het oog wil ook wat....

Heerlijk gegeten: pasta met venusschelpjes (Chamelea striatula), in het Italiaans vongole. Het belangrijkste aan eten is natuurlijk dat het smaakt, maar: het oog wil ook wat. Welk een beeldschone schelpjes zitten er toch omheen. De buitenkant ervan is prachtig, maar ook die paarlemoeren binnenzijde....

Maëstoso agitato

In het Vleeshuis een tijdje boven de partituur gehangen van het Requiem dat Peter Benoit in 1863 in Parijs schreef. Ik vind dat een van de allermooiste requiems. Ontdekte via A propos Peter Benoit - Op stap met een groot Antwerpenaar van Patrick Verhoeven dat het handschrift eigendom van de stad is. Dit boekje is sowieso de moeite waard! Zie:
http://mededelingen.over-blog.com/article-op-pad-met-peter-benoit-88761282.html

Spechtboom

De vorige keer dat we door het Bouckenbergpark wandelden hield Geertje me tegen: "Luister, daar klopt een specht!" En: we zágen hem. Een groene specht, als een bezetene kloppend tegen een dode tak, hoog in een boom. We vroegen ons af of zo'n beestje niet chronisch koppijn heeft, maar zulks schijnt niet het geval te zijn. Geen camera bij. Dus nog maar eens naar het Bouckenberghpark, maar deze keer geen Picus viridis te bekennen. Het aantal gaten was wel fors toegenomen....

Buren

Maakte via de blog van Hans Mellendijk (zie blogroll hiernaast) kennis met de intrigerende reeks Neighbours van fotograaf Herman van den Boom. Daarin komt goed tot uiting dat België op het vlak van ruimtelijke ordening minder beklemmend is ingericht dan Nederland....
http://nl.blurb.com/books/2636319

Het kauwtje dat denkt dat ze een eend is

Heb me geamuseerd met het bestuderen van het gedrag van een kauwtje, dat tussen de eenden leek te doen of ze er ook een was. Meestal zie je kauwtjes twee aan twee, het zijn levenslang trouwe partners. Waarschijnlijk is dit nog een vrijgezell(inn)etje.

Feest bij Ballustrada

Uitnodiging in de bus voor de presentatie van het jubileumnummer van Ballustrada, volgende week vrijdag in de Zeeuwse Bibliotheek in Middelburg. Het literaire tijdschrift viert het feit dat het een kwart eeuw bestaat! Fiks programma: met medewerking van Bert Bevers, Chrétien Breukers, Hendrik Carette, Job Degenaar, Kees Engelhart, Johan Everaers, Kees Klok, Marcel Koopman, Juul Kortekaas, Johanna Kruit, Jan J.B. Kuipers, De Mannen Van Papier, Theo Raats, Anna Schenk, Lou Vleugelhof en Rien Vroegindeweij.

Zie ook: http://www.ballustrada.eu/page33.html

Voedzame lectuur

Vorig Gemengd Bericht deed me denken aan een aardig mopje. Komt een blinde man bij de bakker, bij wie hij twee maanzaadbolletjes bestelt. De volgende dag komt hij terug en bestelt hij er niet minder dan tién. De bakker vraagt of dat er niet te veel zijn. "Neen hoor," zegt de blinde. "Ik koop ze niet om te eten, maar er staan van die leuke verhaaltjes op....!"

Voelbare taal

Kreeg uit het Poëziecentrum Nederland een paar van mijn gedichten in braille. Die waren vorig jaar op het landgoed Enghuizen in Hummelo onderdeel van de poëzieroute De Enghuizer Dialogen. Vreemd hoor, dat daar staat wat jij bedacht hebt in een dan wel voelbare maar toch onleesbare taal. Wel viel me de overeenkomst onderaan op: in beide gevallen staat daar mijn naam in blindentaal....

De dichter als strippersonage

Er zijn maar weinig dichters die het schopten tot een rol in een stripreeks. Welnu: Werner Spillemaeckers is een van hen ! Hij duikt op in De doedelzak van Mac Reel, een aflevering uit de reeks Kiekeboe van zijn vriend Robert Merhottein alias Merho (die in 1970 overigens ook de omslag en opmaak van Vanaf alfa, een bundel van Werners opstellen, verzorgde).

Zie ook: http://gemengdeberichten.blogspot.com/2008/06/werner-von-spillmachers-rijmt-surfend.html

In memoriam Werner Spillemaeckers

Goh, Antwerpen is - zo hoorde ik net van Henri-Floris Jespers - weer een dichter armer. Werner Spillemaeckers werd net geen 75. Hij was al een tijdje aan het sukkelen. Ik stopte regelmatig in de Molenstraat een exemplaar van De Houten Gong bij hem in de bus, mijn tijdschrift voor poëzie waaraan ook hij meewerkte. Was ooit bij hem op bezoek daar (met François Vermeulen - rechts op de foto), toen we dachten iets interessants te kunnen schrijven over 'de groepsgedachte' achter de illustere bloemlezing Pijn en puin verdwenen. Hij was hier in de Bourlastraat wel eens op bezoek. En we zagen hem regelmatig in The Golden Dragon, het Chinees restaurant aan de Mechelsesteenweg, waar ook hij - meer en meer slechtziend, maar zijn smaak niet kwijt - graag ging eten.
Zie ook: http://mededelingen.over-blog.com/article-dichter-werner-spillemaeckers-overleden-88460144.html

11/11/11

In de vastenavendtraditie van mijn geboortestad Bergen op Zoom worden jubilea niet gevierd naar gewone maatstaven. In plaats van 12½ jaar is 11 jaar een ijkpunt. En 22, en 33 en zo verder. Hetgeen betekent dat er dit seizoen iets bijzonders op komst is: de 66ste editie van het naoorlogse feest. Da's 6 x 11 jaar! En de aanzet daartoe wordt zoals gebruikelijk op d'n ellufde van d'n ellufde gegeven, om elluf over elluf 's avonds. Dit jaar is het getalsmatig voor het Krabbegat het mooist denkbare palindroom: 11/11/11....

Ah, herfst....

De kleurenpracht waarop de natuur ons in dit aangename jaargetijde telkens opnieuw weet te vergasten blijft me verbazen. Ik begrijp écht niet waarom sommige mensen hier neerslachtig van worden....

Dat krijg je ervan

Moest grinniken toen ik deze beide pictogrammen pal naast elkaar zag hangen. Een mannetje en een vrouwtje samen. En een vrouw met een zuigeling die van een schone luier voorzien moet worden. "Tsja, dat krijg je ervan...." dacht ik.

Fraai traag

Niet dat ik het nou echt sympathieke levensvormen vind, maar toch hebben naaktslakken wel iets. Heb deze rode of grote wegslak (Arion rufus) op mijn gemakje zitten bestuderen, en besloten dat het toch eigenlijk best wel een mooi beestje is. Er zijn chocolaatjes die er op lijken....

Arrondissementen voorgesteld

Het was gistermiddag aangenaam druk in het literair café Den Hopsack in hartje Antwerpen, waar mijn nieuwe bundel Arrondissementen werd voorgesteld. Gerrit Westerveld van Uitgeverij Kleinood & Grootzeer overhandigde me het eerste exemplaar, Wim van Til (de directeur van het Poëziecentrum Nederland) verzorgde een inleiding en pianist Marc Clement strooide zijn klanken over het publiek uit. Nadat ik twee gedichten uit Arrondissementen had voorgelezen was het tijd voor bijkletsen en pinten pakken....
Zie: http://www.voorstellingarr.blogspot.com/

Ogenschouw

Het gedicht Ogenschouw, dat ik schreef bij deze assemblage van Aagje Pel, maakt voortaan onderdeel uit van de carga van KEMP=MAG: http://kempis.nl/mag/bert-bevers-ogenschouw

Geef ons heden....

Na al die jaren vind ik het nog steeds spannend om in boodschappenmandjes of -wagentjes of gewoon op de grond in de supermarkten te speuren naar boodschappenlijstjes. Hoewel bijgaand stripje anders suggereert blíjven mensen die schrijven. Al die verschillende handschriften....
Zie: http://www.geefonsheden2.blogspot.com/

Een heuse ziener!

In het 1ste nummer van de 1ste jaargang van Gazet van Antwerpen (waarvan de krant vandaag een facsimile uitgeeft), de dato dinsdag 3 november 1891, een wel zeer opmerkelijk bericht: de Hongaarse bisschop Strosmayer voorspelt de Groote Oorlog met haast griezelige nauwkeurigheid. Hij laat die weliswaar twintig jaar te vroeg beginnen, maar toch....

Zeepkaas

Op de hoek van de De Keyserlei en de Frankrijklei hier loopt me regelmatig het water in de mond. Ik krijg daar dan zin om allerhande mooie Franse kazen te gaan kopen. Het bizarre is dat me dat steeds gebeurt bij het aanschouwen van stukken....zeep. Wees dus gewaarschuwd als u vanuit dat wonderschone Centraal Station richting centrum kuiert: dit is geen kaaswinkel, maar een zéépwinkel....

Allerzielen

hoe nu schittert het verdriet
zijn duizend doden

ja aan anderen wel nooit
verhaald

hoe heeft dan het licht dat het
voorspelde daaraan schuld

hoe ver staan ze weg - tot zij
met een kijker teruggehaald

op afzonderlijke goden lijken
die al het andere

nooit hebben beseft

Dit is een gedicht van Jozef Eijckmans (1907-1996) uit zijn laatste bundel Overdood, die een jaar na zijn overlijden het licht zag.

Un peu d'espoir....

Vous, qui passez sans me voir.... Kwam dit wonderschone nummer al surfend per ongeluk tegen. Uit 1936, van ene Jean Sablon. Ik had nog nooit van hem gehoord. Wat zoekwerk leerde me dat hij in zijn tijd een Grote Ster is geweest....
http://www.youtube.com/watch?v=rHYC6SYI-9Q