Eens in de maand ga ik voor deze
rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige
bundel uit te nemen. Deze keer is dat In middeleeuws gevecht van Eldert
Willems (De Bezige Bij, Amsterdam, 1965), waaruit ik op bladzijde 46 dit
titelloos vers opensloeg:
De wegen zijn gestorvenin het duister reikt van oog tot oog
geen schijnsel meer geen brug
van wie gereden zijn op zware paarden
het struikgewas der adem fluistert
rietstengels die gerezen zijn
in het woud der mannen
.jpeg)
.jpeg)
