De Eenzame Uitvaart

In Antwerpen sterven jaarlijks tientallen mensen in volstrekte eenzaamheid. De Eenzame Uitvaart is een literair project waarbij Antwerpse dichters voor eenzaam gestorvenen een persoonlijk gedicht schrijven en dit op de uitvaart komen voordragen. Is er een mooiere dag als de dag van Allerzielen om een tentoonstelling te openen die gewijd is aan dat project? Tot Gedichtendag 2011 zijn er op de begraafplaats Schoonselhof sfeervolle foto's van Judith Dekker met op de achterkant gedichten te zien. Die trokken (zie foto onder) al meteen veel belangstelling. De dichter Maarten Inghels (foto boven), die het initiatief nam voor De Eenzame Uitvaart, leidde vanmiddag de tentoonstelling in. Daarna lazen Joke van Leeuwen, Stijn Vranken en Peter Holvoet-Hanssen poëzie voor.

Zie: http://www.eenlaatstesaluut.blogspot.com/

Allerzielen

De Collectie Grothe: Anselm Kiefer

Wat maakt Anselm Kiefer toch een indrukwekkende dingen. Zag er al regelmatig, in Duitsland vooral. Nu hoeven we maar het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen te kuieren om te kunnen genieten van een deel van 's mans oeuvre. Het museum, dat leeg werd geruimd voor een grootscheepse verbouwing, maakt tot in het voorjaar nog even plaats voor de Kiefer-collectie van de Duitse familie Grothe. Die verzamelt al zo'n vier decennia hedendaagse kunst en heel wat Kiefers. Je vraagt je af waar die mensen die enorme dingen bewaren. Feit is dat ze hier prachtig tot hun recht komen. Een mooie reeks is The Secret Life Of Plants, waarvan hierboven een onderdeel.

Kiefer werkt met behalve met verf met aarde, hout, ijzer en lood. En hij verwerkt dikwijls organische elementen in zijn reuzenobjecten (een dode zwaan, een koningskaars, een palmblad, papavers, varens), die stuk voor stuk verhalend zijn. En respect afdwingen, en niet alleen door het formaat (Kijk hierboven maar eens hoe groot het nog maar pas vorig jaar vervaardigde schilderij Der fruchtbare Halbmond is). Nog aanraders: Am Anfang (2008), Bergkristall en Multatuli (1991 - foto onder) en het adembenemende Jakobs himmlisches Blut (2002). Kiefer geeft een bezonken, woekerende geschiedenis gezicht. Het leegstaande museumgebouw vormt een machtig decor voor zijn werk.
http://www.kmska.be/nl/tentoonstellingen/Nu/AnselmKiefer.html

Oorstrelend zuiver

In Brasserie Gustav aan de Van Ertbornstraat hier in Antwerpen leek het gisterenavond wel of we nog in de dertiger jaren van de vorige eeuw leefden. Aan dat idee droeg niet alleen het fraaie interieur bij, maar beslist ook het optreden van The Jacquelines. Contrabassist Fré Madou en pianist Stijn Wauters begeleidden er Iris Berardocco, Eva Buchmann en Sara Raes die duidelijk de mosterd bij The Andrews Sisters hadden gehaald maar in diezelfde stijl ook gedegen eigen materiaal brachten. De drie dames zingen oorstrelend zuiver. Laat The Jacquelines maar schuiven. Die komen er wel.
http://www.thejacquelines.tk/

Oranje Sint-Joris

Wat vroeg zonlicht niet vermag in koude dagen: toen ik vanmorgen buitenstapte leek onze Sint-Joriskerk wel oránje....Als het regent oogt ze grijs, in hartje zomer stralend wit dus dit is wel weer eens iets anders....

Aan de eeuwen ontrukt

In Jardin des Plantes, een van de rustigste Parijse wijken, de Arènes de Lutèce bekeken. Wonderlijk geval. Frankrijk kent drie grote Romeinse arena's. Deze, en die van Arles (Ook een mooie, ik was daar al eens) en Nîmes. Maar de Arènes de Lutèces zijn dik 16 eeuwen....wég geweest. Aan het eind van de 2de eeuw, toen Parijs nog Lutetia heette, werden hier gladiatorengevechten gehouden. Maar de barbaren vernielden de arena aan het eind van de 3de eeuw en later werden de stenen gebruikt voor de bouw van het Ile de la Cité. De arena kwam onder de grond te liggen, en pas in 1918 was de restauratie van de resten daar! De oorspronkelijke arena telde, verdeeld over 35 rijen, niet minder dan 15.000 zitplaatsen....

Boekgedicht: Na de orkaan

Aan een dergelijk project móet ik wel deelnemen. Mijn sympathie gaat immer uit naar volk dat iets dergelijks op poten zet, of dat nu Max Dohle met zijn Stapelgedichten is, of Vitalski met zijn Boekgedichten. Met behulp van onze boekenkast knutselde ik dit vers in elkaar:

Na de orkaan

Eenvoudig als niets
de laaiende stilte.
Dood tij.
Het keerpunt.

Verboden tijd,
het aards tekort.
Daarmee wordt gezwegen,
met kramp in de ziel.

In de buurt van de wereld
de dorst der havensteden.

Zie:

http://www.nachtvandepoezie.be/

Stroomafwaarts

En allez, dan maak ik ook nog een keertje reclame voor een blog van mezelf. Dat nam ik me voor toen Giovanni Descoeurs Albert en mij portretteerde op de Pont de la Tournelle, een van de 37 Parijzer bruggen die ik in de loop der jaren bewandelde voor:

http://www.stroomafwaarts.blogspot.com/

Frozen Poets

Op bezoek in Parijs, bij mijn vriend Albert Hagenaars die daar een weekje vertoeft. Hij dweilt er de kerkhoven af op zoek naar bustes en plaquettes van dichters. Want hij heeft dan weer een blog Frozen Poets waarop hij dat materiaal verzamelt. We waren samen op het Cimétière de Montmartre waar behalve Heinrich Heine nog heel wat illustere poëten een laatste rustplaats vonden. Op deze foto legt hij het graf van Alfred de Vigny vast.
http://www.frozenpoets.blogspot.com/

Publicité Fanée

Weer een paar mooie vondsten gedaan voor Publicité Fanée, de blog waarop mijn vriend Frank De Vos desintegrerende of reeds geschalodderde reclame verzamelt. In het Quartier Latin in Parijs kon ik slag om slinger mijn camera uit mijn zak halen. Hier in de Rue Rollin bijvoorbeeld, waar de Ville d Paris klaarblijkelijk geen geld meer heeft voor het onderhoud van deze Ecole Elementaire Mxte....
http://www.verwelktereclames.blogspot.com/

Drukte in Letterenhuis

Gisteravond was er veel volk op komen dagen bij de presentatie van de bloemlezing Dichter bij Gierik, waarvoor Marc Zwijsen poëzie verzamelde van heel wat dichters die in de loop van het nu 28-jarig bestaan in het literaire tijdschrift Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift publiceerden. De voorstelling vond plaats in Het Letterenhuis in Antwerpen waarvan directrice Leen Van Dijck de avond opende. Erik Van Malder presenteerde het geheel. Onder meer Piet Brak, Frans August Brocatus, Philip Hoorne, Johan van Oers en Hans Wap (op de foto hierboven van links naar rechts) betraden het podium. Ik las (foto onder) mijn Juvenaat voor. Een overzicht van wie er nóg allemaal voor de microfoon kwam is hiér te zien:
http://meergemengdeberichten.blogspot.com/2010/10/dichter-bij-gierik.html

Voor de camera

Vanmorgen 'geacteerd'. Was gevraagd om een cameo te spelen in de film De Veer van César van Minske van Wijk en Oscar Spierenburg. Charmant scenario over de eigenaar van een speelgoedwinkel, die de greep op de realiteit verliest. De hoofdrol wordt gespeeld door de door mij reeds lang bewonderde Pjeeroo Roobjee. Vanmorgen kennisgemaakt (foto onderaan). Aangename vent. Mijn 'rol': ik zat op een bankje op het Consienceplein de krant te lezen. Pjeroo kuierde langs me heen richting 'zijn' speelgoedwinkel in de Wijngaardstraat, en René Franken passeerde me op weg naar zijn echte, Demian. Vermits hij me groette en ik automatisch Goedendag terug zei bleek ik plotsklaps een 'rol met tekst' te hebben. Improviseerde ik er zomaar uit. Zou er een acteur aan me verloren zijn gegaan? De Veer van César komt volgend jaar uit. Het is een combinatie van animatie- en speelfilm. Ik weet dat er straks tussen Pjeroo en mij een draaimolen te zien zal zijn. Benieuwd hoe het er uit gaat zien. Leuke ervaring! Ben trouwens in bijzonder deftig gezelschap want ook de grote Jan Decleir speelt, als opkoper, een gastrolletje.

Bolsterkoning

Wat een merkwaardig kluwen trof ik al wandelend, een soort bolsterkoning. Niet minder dan acht exemplaren die op de een of andere wijze tot één geheel waren vergroeid. De kastanjes zaten er nog in. Nog nooit gezien....

Tussen kerken geprangd

Het Begijnhof van Kortrijk is een erg mooi. Het ligt tussen de Sint-Martinuskerk (onder) en de Onze-Lieve-Vrouwekerk geprangd, en is een oase van rust. Het is al 762 jaar oud, en een beschermd monument sedert 1937. We zagen al veel begijnhoven, maar dit is toch wel een uitzonderlijk gaaf exemplaar.

Flauwe plezanten

Overal heb je wel flauwe plezanten die knoeien met de bewegwijzering. Ook in Kortrijk. Vermits wij aan kwamen gekuierd over het Zegerplein neigden we toen we deze bordjes zagen al naar rechts, om onmiddellijk tot onze verbazing het Begijnhof in kwestie aan onze línkerhand te zien....

Er is amper iets aan veranderd....

Bij de post een aangename verrassing van Ron en Veronic, die een fraaie opname vonden van de Nationale Bank. Dat gebouw vormt (zie de foto hieronder bijvoorbeeld) ons toch tamelijk monumentale decor als we naar buiten kijken. Het bijzondere van de oude foto is dat ze vanaf een hoogte is gemaakt. De meeste oude opnamen die ik van het gebouw ken zijn vanaf de straat vervaardigd. Links en rechts achter deze megalomane driehoek is een begin van onze Bourlastraat te zien.

Kermis bij de duveltjes

Een aardig verschil tussen het Nederlands en het Vlaams is de benaming van het verschijnsel dat het regent bij zonneschijn (Of zo u wilt: dat de zon schijnt terwijl het regent). Hoewel verwant, vind ik ze tóch anders. In Nederland spreekt men bij dergelijke weersomstandigheden van Kermis in de hel, in Vlaanderen van Kermis bij de duveltjes....

Merci Père Clément!

Ontdekte pas zojuist dat clementinekes genoemd zijn naar de Franse trappist Père Clément, die deze variant van de mandarijn in 1902 voor het eerst kweekte. Aardig om te weten, maar nog belangrijker is dat ze (en dat is niet elk jaar een evidentie) onmiddellijk bijzonder lekker smaken!

Uit de kast (18)

Het is iedere keer weer spannend wat er tevoorschijn komt als ik met gesloten ogen voor de poëziekast ga staan om daar op goed geluk een bundel uit te pakken, en daarvan een willekeurige bladzijde op te slaan. Deze keer kwam er een heel recente uitgave uit: Rotterdam vertrekt van André van der Veeke (dit jaar bij De Contrabas verschenen). Op bladzijde 10 staat het derde gedicht van de titelcyclus:

Mijn vader bekijkt zijn zoon
zoals iedere man dat na een oorlog doet,
buigt zich als een god over me heen

Mijn moeder zoekt haar borsten
maar mijn honger is vijandig
groot, past nergens in

Dichter Konrad Telmann zichtbaar

Op een rommelmarkt vond ik een oud nummer van het tijdschrift De Vlaamse School. Aflevering 4 uit April (Toen kregen de maanden nog een hoofdletter) 1897 meer bepaald. Daarin een necrologie van Pol De Mont over de Duitse dichter Konrad Telmann, geïllustreerd met een foto van 's mans dodenmasker. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord, en een zoektocht op Google levert wel feitelijke informatie op maar geen portret. Daaraan heb ik bij dezen iets gedaan. Wie voortaan naar afbeeldingen van Konrad Telmann zoekt komt deze opname tegen....

Bistrot

Toen ik, in Ninove, deze eetgelegenheid zag schoot het me ineens weer te binnen welk een eigenaardige spraakafwijking Kortrijkzanen (zo noem je inwoners van Kortrijk) hebben. Die spreken bistro niet uit als biestroo maar als bistrot. Het moet iets met die o op het einde te maken hebben, want ze zeggen daar ook niet euro maar eurot. Merkwaardig verschijnsel....

Dichter bij Gierik

Ter gelegenheid van de presentatie van Dichter bij Gierik verschijnt dinsdagavond 26 oktober een bont gezelschap dichters op het podium: Bert Bevers, Jos Brabants, Piet Brak, Frans August Brocatus, Hendrik Carette, Guy Commerman, Sven Cooremans, Richard Foqué, Steven Graauwmans, Peter Holvoet-Hanssen, Guy van Hoof, Philip Hoorne, Joris Iven, Henk van Kerkwijk, Delphine Lecompte, Jean Loeckx, Erik Van Malder, Luc C. Martens, Christine Mässer, Mark Meekers, Johan Van Oers, Annmarie Sauer, Merik van der Torren, Michël Vandebril en Hans Wap. Plaats van handeling: Het Letterenhuis aan de Minderbroederstraat in Antwerpen (aanvang 19.30 uur).

Juvenaat

De letterkundige periodiek Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift bestaat ondertussen al 28 jaar. Namens de redactie dook Marc Zwijsen het poëziearchief in om de bloemlezing Dichter bij Gierik samen te stellen. Ook ik publiceerde sedert 1982 meermaals in het blad. Marc Zwijsen koos voor het boek van mij Juvenaat, de hierboven afgebeelde school waar ik in 1967 in de banken mocht schuiven:

Ik zat nooit aan de Rubicon, de Schelde is mij nader.
Maar sinds mijn jongensjaren hier blijft Caesar levenslang
dat stroompje oversteken. De wereld liet zich breed
ontvouwen: woorden kregen zin, dageraad werd eensklaps

rozenvingerig en achter elk licht ontsprong kordaat
een nieuw. Vervuld raakte ik van naamvalsvormen en geslachten.
Ik was er pril in zuivere jaren, ik was er lang geleden met
een boekentas vol kennis voor de veldtocht door het ware leven.

Voor altijd in het hart blijf je, als de eerste liefde
die verleden wordt in genitief: des tijds.

Stadsmuur 'ontdekt'

Nou dacht ik Brussel (de hoofdstad van het Brussels Gewest, van Vlaanderen, van België en van Europa) toch redelijk te kennen. Ik was dan ook zeer verbaasd in de Villersstraat/Rue Villers een stuk van een oude stadswal tegen te komen waarvan ik helemaal niet wist dat die bestónd.

Dank je wel, Coen!

Vandaag een paar keer buikpijn gehad van het lachen. Om die maffe Kabouter Wesley. Dank je wel, Coen Peppelenbos!
http://coenpeppelenbos.blogspot.com/2010/10/kabouter-wesley-haat-lezen.html

Mooie poort voor Chinatown

Járen heeft het geduurd voor het ding gebouwd mocht worden. De broodjeszaak ernaast spande rechtszaak na rechtszaak aan omdat er gevreesd werd voor verlies van uitzicht, maar justitie hakte onlangs de knoop door. De Van Wesenbekestraat in Antwerpen, een van de oudste Chinatowns van het continent, heeft voortaan een imposante toegangspoort. Volgens sommigen 'de grootste en mooiste buiten China'.

Herfst!

Toen we onze lift binnen stapten was het ons meteen duidelijk dat het buiten herfst is: er was een blad helemaal tot in ons hijsbakkie (zoals de Zuid-Afrikanen zeggen) terechtgekomen. Amper buiten viel in de Kruidtuin de pracht van ons lievelingsjaargetijde pas echt op. Welk een mooie bladeren heeft bijvoorbeeld de liquidambar styraciflua morain, de amberboom!

Vergeten foto

Een aardige ontdekking gedaan in het kloeke naslagwerk Lectuur Repertorium 1967-1979. Daarin sta ik met mijn vroege bundels keurig vermeld, maar ik ontdekte op de glanzende fotobladzijden achterin ook een fóto van mezelf die ik me helemaal niét kan herinneren. Ik lijk erop voor te lezen. Wellicht is ze tijdens een poëzieavond genomen. Ik situeer haar zo rond 1977. Ik verkeer in fraai gezelschap want op dezelfde bladzijde staan illustere collegae als H.C. ten Berge, Claude Van de Berge, J. Bernlef, Huub Beurskens en (wat die daar te zoeken heeft is me eigenlijk niet duidelijk) Bhagwan Shree Rajneesh.

Walvismuur

Op de hoek van de Helm- en de Vercammenstraat in Borgerhout is sedert kort een fleurige walvis te zien. Een creatie van de getalenteerde kunstenaar Benjamin Demeyere, die het grote zeezoogdier al uitgebreid aan bod liet komen in zijn La pêche à la baleine...
http://www.youtube.com/watch?v=-ZgtvJl1n-E

Jakkie

In het Thai betekent het ongetwijfeld iets bijzonder aanlokkelijks, maar toch stapte ik er maar niet binnen. Wanneer je op zoek bent naar een gelegenheid om je trek te stillen speelt de naam van het restaurant in kwestie of je dat nu wilt of niet toch ook mee. Ik ben dan ook niét gaan eten in Yaki. Jakkie....

Frank Decerf vereeuwigd in Oostende

In 'zijn' Oostende hoeft de dichter Frank Decerf eigenlijk niets meer te schrijven nu gedichten van zijn hand zijn vereeuwigd in het Vogelzangpark. Die overleven wel de nodige generaties. Decerf werd in de stad met de mooie gaanderijen geboren op zo'n honderd meter van de banken waarin steenkalligrafe Stéphanie Busard zijn poëzie 'voor eeuwig en altijd' beitelde. Hij is er, terecht, trots op blijkens dit filmpje:
http://www.focus-wtv.tv/programma/zietamax/zietamax-over-gedichtendag

Mooi van Doris

Ik geef toe dat ze iets te veel romantische komedies met glibberige types als Rock Hudson heeft gemaakt, en dat ze ook een hoop liedjes heeft gezongen waarmee ik helemaal niets heb. Maar Doris Day was niet alleen een mooie vrouw (ze is er ondertussen 88), haar imago heeft toch wel een te zware knauw gekregen door het naar haar genoemde Doe Maar-liedje. Ze heeft ook erg móói materiaal opgenomen. Dat realiseerde ik me bij het bekijken van Children, een vroege film van Terence Davies. Die gebruikte daarin haar versie van It All Depends On You. En die is zeer fraai. Luister maar:
http://www.youtube.com/watch?v=HHEoKCFY3mM

Stevig nieuws uit Bergen op Zoom

Destijds was ik getuige van de opgravingen op het terrein, het Gouvernementsplein in mijn geboortestad, van het voormalige Sint-Maartensgasthuis. De Stichting In Den Scherminckel verricht al jaren interessant werk in Bergen op Zoom. En soms zelfs baanbrekend, al blijkt dat pas na jaren. Vandaag alleszins stevig wetenschappelijk nieuws:
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20101012_054

Reisborrelglas

"Wat is dat ook weer?" vroeg ik me af toen ik het ding achterin de servieskast tegenkwam. Binnen een mum wist ik het weer. Het is een reisborrelglas, keurig opgeborgen in een met leder bekleed kurken doosje. Ik kreeg het ooit van Honoré Braem. Toch wel een stijlvol geschenkje....

Dát was niet de bedoeling....

De multiculturele samenleving is een boeiend fenomeen. Het is hier en daar wennen en wringen geblazen. Inburgeringscursussen lijken me dan ook geen overdreven luxe. Al leveren ze alleen maar kennis van het Nederlands op, dan is dat al mooi meegenomen. Als je dan als allochtoon een baantje krijgt, als folderbezorger om maar iets te noemen, kun je daar je voordeel mee doen. Bijvoorbeeld begrijpen wat Geen reclame in de bussen - Binnen leggen a.u.b. betekent....

Oenga!

Nog maar eens een keer Marc Retera en zijn melige humor die me spontaan in de lach doet schieten. Iemand die van deze bladzijde uit een album van Dirkjan niet op zijn minst een dikke glimlach op de lippen krijgt is in mijn ogen maar een droogstoppel....

Dunbevolkte gemeenten

De Nederlandse Antillen behoren vanaf vandaag als zodanig tot het verleden. Met ingang van 10-10-10 veranderen ze immers van status. Curaçao en Sint-Maarten hebben nu een status aparte zoals Aruba reeds sedert 1986 heeft. En Bonaire, Saba (wat een práchteiland is dat toch - zie foto) en Sint-Eustatius zijn voortaan als bijzondere gemeente opgenomen in het Koninkrijk der Nederlanden. Met respectievelijk 12.900, 1.600 en 2.800 inwoners....Door deze bestuurlijke herschikking is overigens de Sint-Pietersberg niet langer officieel het hoogste punt van Nederland, maar Mount Scenery op Saba!

Verzamelde poëzie Erik Heyman verschenen

Cultureel Centrum De Warande in Liedekerke was gisteravond letterlijk tot de nok toe gevuld. De Verzamelde gedichten van de betreurde Erik Heyman (1960-2010), liefdevol samengesteld door Frank Pollet, werden er ten doop gehouden. Een aantal collega-dichters vertolkte werk van Erik, en vertelde over hun ervaringen met hem. Op het podium trok een mooie stapel exemplaren van 's mans verzamelde oeuvre de aandacht. Gitarist Eddy Peremans tekende voor een smaakvolle muzikale omlijsting.

Anja Van Geert tekende voor de presentatie en de interviews. Op bovenstaande foto is zij links te zien naast Paul Demets, Bert Bevers, Patrick Bernauw en Piet Brak. Voor de microfoon kwamen verder Chrétien Breukers, Alain Delmotte, Herman Fierens, Albert Hagenaars, Frank Pollet, Kirstin Vanlierde, Herlinda Vekemans en Willie Verhegghe. De gedichten die voor werden gelezen werden voor het publiek duidelijk zichtbaar ook geprojecteerd (zie foto onder). Uitgever Chrétien Breukers van De Contrabas overhandigde het eerste exemplaar van de mooie editie aan Eriks weduwe Marleen. Het was een mooie, ingetogen avond en het is goed dat de sterke poëzie van Erik Heyman door deze uitgave opnieuw onder de mensen komt.