Dáár was hij gebleven....

Het aardige van wonen in een oude stad is dat daarvan af en toe verdwenen gewaande onderdelen opduiken. Leo Spiessens bemerkte dat door grondwerken in de Vleeshuisstraat de grondvesten van de vestingmuur – vermoedelijk ooit afgebroken om die straat te trekken – daar momenteel terug zichtbaar zijn. Mooi!

Smakeloze reclame

Deze reclame moet uit het prille begin van de Groote Oorlog dateren, toen alle belligerenten nog dachten voor kerstmis thuis te zullen zijn. Hier doet OXO het immers gewoon uitschijnen alsof het daar een gezellige boel was aan het front….

Afbreken!

Iedere keer weer als ik de hoek van de Schermersstraat en het Mechelseplein om kuier treft me de horizonvervuiling van de politietoren aan de Oudaan. Links de Sint-Joriskerk, op de achtergrond de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Misdadigers waren het, die het toestonden dat daar tussenin zo’n gedrocht mocht worden gebouwd. Het werd, begrijpe wie begrijpen kan, in 2002 zelfs beschermd. En dan te bedenken dat de architect ervan, Renaat Braem, in 1968 een boek met kritiek op de stedenbouw in België publiceerde met als titel….Het lelijkste land ter wereld.

Met Zidane op de foto

Toen ik eens voor een artikel achter de schermen van de Zoo mocht dwalen liet de verzorgster me kennismaken met Zidane. Niet de voetballer, maar de okapi. Het beeldschone dier (welk een prachtige fluwelen huid!) was absoluut niet schichtig. Een van mijn lievelingsfoto’s….

Ju / Jeu

Uit het Parijs dagboek 1943-1944 van Ernst Jünger: “Bij het opschrijven van het woord Jugend viel me het feestelijke, eufonische van de eerste lettergreep op, net als in Jubel, jung, Jul, iucundis, iuvenis, iungere, coniugere en allerlei slogans en namen van goden. Het oude feest van de Juturnalia.” Hetgeen me deed peinzen waar in onze taal jeugd zoal aan doet denken. Onmiddellijk viel me jeuken in. De Van Dale uit de kast gehaald, en inderdaad zijn het vooral jeuk-afleidingen en andere negatieve woorden als jeuzelen. Maar ik moest ook sinds lang weer aan Jan Jeuring denken, de robuuste spits die aan het eind van de zestiger jaren het mooie weer maakte bij en met FC Twente.

Lust voor het oog

Kijk de bloemen die we vorig weekeinde cadeau kregen van Geert en Wilma er nog eens mooi bij staan op ons voorterrasje. Een lust voor het oog!

Hart onder de riem

Hé, toen ik het bad aan wilde zetten zag ik dat twee riemen van Geertje daar samen de vorm van een hart aan lagen te nemen….

De kolenkit achterna

Volgens mij gaat de brievenbus de kolenkit, de telefoon met draaischijf, de stencilmachine en de fax achterna. Zouden er nog jongeren (gewend als die zijn aan e-mail, Facebook, Twitter, Hyves, Skype en wat dies meer zij) zijn die wel eens een briéf schrijven en (in het verlengde daarvan) posten?

http://www.youtube.com/watch?v=425GpjTSlS4

Zomaar nieuwsgierig

Zomaar uit nieuwsgierigheid even gaan kijken waar de Harmonieboekhandel van mevrouw F. Rahier indertijd gevestigd was, hoe de Mechelsesteenweg 225 vandaag de dag oogt….

Nog immer actueel

“Wij beleven en doorleven de devaluatie van het woord, in de eerste plaats in de politiek waar de termen oorlog, vrede, vrijheid, democratie een verschillende betekenis krijgen naar gelang de mond die ze uitspreekt, hetgeen betekent dat ze geen algemene betekenis – eerste vereiste van een taal – meer bezitten.” Woorden van Jan Walravens uit 1961, die ik nog immer actueel acht. Las ze in zijn inleiding op de Soldatenbrieven van Hugues C. Pernath en Paul Snoek. Die tikte ik voor een prikje op de kop op de altijd interessante rommelmarkt in het Stadspark. De bundel werd gekocht bij een destijds nog francofone Antwerpse boekhandel: Librairie de l’Harmonie van madame F. Rahier, aan de Chaussée de Malines 225.

Oudste schilderij om de hoek

Wat een weelde toch om midden in Antwerpen te wonen. Gewoon hier om de hoek bevindt zich (reeds sedert 1904) het Museum Mayer Van den Bergh, het eerste museum ter wereld dat volledig rond één bestaande collectie werd gebouwd. Het heeft bovendien het oudste schilderij dat bewaard wordt in een Belgische verzameling: Maria met kind en vier taferelen uit haar leven van Simeone en Machilone van Spoleto. Die schilderden dat in Siena, in 1270. Het is dus al 743 jaar oud!

Onbekend blad

Waarschijnlijk is er een nieuwe postbode in dienst want ik kreeg een aan een mij volledig onbekend persoon geadresseerd blad in de brievenbus. Ik had daarvan nog nóóit gehoord: De Witte Stok is het tijdschrift van de Brailleliga. Waarschijnlijk is het niet zozeer op blinden  als wel op slechtzienden gericht, want het is gewoon gedrukt. Weliswaar in een iets groter lettertype, maar toch….

Uit de kast (XIV): Erik Lindner

Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit nemen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Ditmaal is dat Tong en trede van Erik Lindner (Bezige Bij, 2000) waarvan ik het titelloze gedicht op bladzijde 40 opsloeg:

Sprekend, zeedijk, de rauwe vis,

het oranjeplein, een lege fles in
een douchecel, het zout dat niet
is afgespoeld. Hier is het. Zoek.

De mond, geopend in een vraag.

De ommekeer in het natte doek
voltrekt zich, nodeloos en traag
sleurt mee en laat los – opnieuw

de zwijgende rit naar het strand.

Veelvormig wereldwonder

In de oudheid was de Colossus van Rhodos een van de Zeven Wereldwonderen. Voor mij heeft dat ding er altijd uit gezien zoals dit plaatje uit mijn jongetjesencyclopedie Ik weet het! We weten uit antieke teksten dat het beeld echt bestaan heeft, maar er zijn nooit resten van gevonden. Kunstenaars konden er dus door alle tijden heen hun fantasie op los laten. Google maar eens op afbeeldingen van de Colossus van Rhodos. Wat een diversiteit! Kwam hierop omdat ik Il Colosso di Rodi weer eens zag:

http://mededelingen.over-blog.com/article-cinema-trivia-de-blote-benen-van-rory-calhoun-120142396.html

Stabiel wereldbeeld

Kwam in mijn archief deze fraaie spotprent tegen: De wereld volgens Ronald Reagan. Die is er al een tijdje niet meer, maar het viel me op dat er aan het wereldbeeld in Washington eigenlijk amper iets is veranderd….

Propaganda

Tijd om weer eens wat propaganda te maken voor de filmpjes die mijn neef Maarten bij enkele van mijn gedichten draaide. Bij Levitatie bijvoorbeeld:

http://www.youtube.com/watch?v=AJ4E884INqM
Er zijn er meer:
http://www.bertbevers.com/filmpjes/filmpjes.htm

Jammer van de moeite

Hé: knophulsels! Had ik dat woord nu al voor mijn collectie Phaalangst & Sokofouders, of niet? Eerst even kijken in de Van Dale of het correct is. Ontdek daarnaast zelfs nog knopherik. Jammer van de moeite, want ik bleek ze allebei reeds te hebben:

http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

Contradictio....

De woorden bank (de financiële instelling, niet het zitmeubel) en delen horen naar mijn diepste gevoel absoluut niet bij elkaar. En al helemaal niet in het huidige tijdsgewricht waarin nog meer dan ooit graaien en woekeren in sommige ogen welhaast nobel lijken. Dacht daaraan toen ik in de tram Bank Delen passeerde….

Rode minderheid

Het valt niet meer zo op vanwege minder haar en een grijzere snor, maar ik behoor oorspronkelijk wel degelijk tot de roodharigen. Die, dat blijkt uit deze kaart, overduidelijk een minderheid vormen….

Verwelkte reclame

Kwam deze fraaie geschalodderde reclame tegen. Waardoor ik weer eens aan Frank De Vos’ collectie Publicité Fanée dacht:

http://verwelktereclames.blogspot.be/

Even geduld

Ooit zullen er uit dit nu nog prille groen ook zulke balken gezaagd kunnen worden, maar dat duurt nog wel eventjes….

Doelloze streepjes

Wat een opmerkzaan man, de beheerder van de boeiende blog Tintin Perdu. Draagt Kuifje een overhemd met lange mouwen met daaroverheen een pullover met korte, of plaatste Hergé doelloze streepjes? Goed opgemerkt alleszins, ook de veranderende kleur van het behang in Kuifjes appartement:

http://tintinperdu.blogspot.be/2013/02/doelloos.html

Momentopname

De boeken die ik op dit ogenblik nabij heb: Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans, Valerius De Saedeleer – De tuin der afwezigen van Piet Boyens en Lustrumprotocollen na het ontbijt van Willy Roggeman.

Te paard!

Ineens ben ik, de braderie in Deurne passerend, weer een jaar of vijf. Het is kermis op de Grote Markt in Bergen op Zoom, en ik mag van oma en opa te paard! Het zaagsel, het nabije stadhuis, de mallemolens: ik zie er niets van. Ik ben Randolph Scott en ik trek door de bergen van Wyoming….

Knap geparkeerd

“Nu is de Van Maerlantstraat wel een vrij lange en vooral rechte straat, maar om daar met een Starfighter te landen....,” mailt Leo Spiessens me. Leo heeft een fijn gevoel voor ondergekoelde humor….

Heftige naam

In Ierland schijnen er veel van deze merkwaardige torens te staan. Op het continent is er één. In Mesen (het kleinste stadje van het land) bezocht ik het Island of Ireland Peace Park. Fraai aangelegd monument ter herdenking van de Ieren die hier in de Groote Oorlog het leven lieten. Op een bord naast de ingang staat PÁIRC SÍOCHÁNA D’OILE Á N NA h ÉIREANN. Ik vermoed dat daar ook staat dat het een Iers vredespark is.

Fraai meanderend

Mooie foto van de Schelde, door mijn broer gezien en verstuurd vanuit de lucht. Welk een machtige rivier is het toch, de Scaldis….

Het kan open

Het is vandaag de Internationale Dag van de Alfabetisering. Juist heden is dit strookje uit de briljante stripreeks Dirk-Jan van Marc Retera extra wrang….

Bij het bekijken....

Van Jef van Kempens onvolprezen webmagazine Fleurs du mal mag vanaf heden ook mijn gedicht Bij het bekijken van een foto van mijn overleden vader als nog jonge man deel uitmaken:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-bij-het-bekijken-van-een-foto-van-mijn-overleden-vader-als-nog-jonge-man

 

Verliefd op een landschap

Wat een prachtig weids panorama heb je vanaf de Rodeberg in de landelijke gemeente Heuvelland. Je kunt echt verliefd worden op een landschap. Hier waan je je Valerius De Saedeleer. Denk er een laag sneeuw over, en je hebt een van diens schilderijen. Dat kerkje daar beneden is Sint-Petrus van het gehuchtje Loker, in de rug gedekt door de Kemmelberg.

Mooie vondst

Kwam in een vitrine in het (overigens bijzonder aan te bevelen) Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde een geweldige titel tegen, van een Franstalige wielerencyclopedie: L’en CYCLE opédie. Welk een briljante vondst!

Wedden?

Op sommige dingen durf ik zo te wedden. Ik weet zéker dat deze zestiger met westernlaarzen, jeans, zwart lederen jack, grijs haar in een staartje en een hoed vaker naar bluesmuziek luistert dan naar polyfonie….

Zo rond als de plaat

Op YouTube weer eens zitten genieten van The Small Faces. Wat was dat verdorie toch een gewéldig bandje (en welk een lekker vétte bassist was Ronny Plonk Lane zaliger)! Kwam op dat idee toen mijn goede vriend Ad Verbraak me herinnerde aan de hoes van hun album Ogden’s Nut Gone Flake uit 1968, zijn favoriete. Hoewel grammofoonplaten rond waren, werden ze altijd in vierkante hoezen (o, wat heb ik ineens een heimwee naar hun formaat, hun geur, hun binnenhoezen, hun tekstvellen) verpakt, maar dit ronde album zat in een rónde hoes!

Lage frequentie

Poezen spinnen in een lage frequentie: tussen 24 en 140 trillingen per minuut. Spinnen is goed voor katten, maar het blijkt ook gezond voor poezenbezitters! Studies tonen aan dat katten beter zijn voor het verlichten van stress en het verlagen van de bloeddruk dan andere huisdieren. Uit een 10-jarige studie van de universiteit van Minnesota blijkt dat katteneigenaren 40 procent minder kans maken op hartaanvallen dan niet-kattenbezitters. En dat spinnen hierin een rol speelt!

Jonkies

Onder de drie fraaie exemplaren van de Aesculus hippocastanum waarop wij zicht hebben vanaf ons achterbalkon groeien heel wat jonkies. Zouden we straks, als er een doorschiet, méér paardenkastanjes hebben?

Gniffel, gniffel....

Gniffel (ik geef het toe: een beetje kaka- en pipiniveau), gniffel: in Kruishoutem is er (het is de enige in de Lage Landen) de Lulstraat!

Avondmaal

Op Fleurs du mal is vanaf heden mijn gedicht Avondmaal te vinden:
http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-avondmaal

In de genen

Zouden sommige dingen dan toch gewoon in de genen zitten? Mooi plaatje, waarbij ik moest denken aan de ondertussen gelukkig weggedeemsterde Robert Kilroy-Silk. Die vroeg ooit in zijn BBC-televisieprogramma Kilroy (het gespreksonderwerp ben ik vergeten, maar het had iets met emancipatie van doen) aan een dame in spijkerbroek die in zijn studio te gast was What is it? Is it something in your genes? Ik zal nooit vergeten welk een dodelijke blik de mevrouw in kwestie hem toewierp omdat ze dacht dat hij zei Is it something in your jeans?

Pluim op de hoed

Met zeer veel graagte neem ik de inhoud van dagbladen, dichtbundels, naslagwerken en tijdschriften tot me. Aan proza beleef ik zelden genoegen. Op de een of andere manier mis ik het talent om me door die vele pagina’s (prozaschrijvers hebben naar mijn smaak meestal te veel bladzijden nodig om to the point te komen) te ploegen, dus vaak haak ik rap af. Zoals ik reeds aangaf: dat ligt aan mij. Maar zo af en toe zijn er wonderbaarlijk schone boeken die me gelijk naar binnen weten te trekken en vast weten te houden. Omdat ze, tja, eerder poëtisch dan prozaïsch zijn. Vanaf deze plaats een wat mij betreft dik verdiende pluim op de hoed van Leen Huet, wier betoverende Almanak ik pas nu ontdekt heb….

Hoe charmant

Ontroerend om te zien hoeveel moeite men doet om het nog immer niet aan de verpaupering ontkomen De Coninckplein een wat vriendelijker aanzicht te geven, ontroerend….

Bergbongo blijft

Er zijn tijden geweest dat ik dierentuinen zielig vond voor de dieren erin. Maar sinds ik een abonnement op de Zoo heb, stelde ik mijn blik bij. Het is góed dat er dierentuinen zijn, want anders zouden sommige soorten simpelweg niet meer bestaan. Neem, een willekeurig voorbeeld, de Tragelaphus eurycerus isaaci: daarvan leven er in de oorspronkelijke biotoop minder dan….150. Dankzij de Zoo blijft dit beeldschone beest behouden. Ik zie in de nabijheid van de bergbongo liever dagjesmensen dan stropers.

Roofhulp

Mijn Engels is goed genoeg om te begrijpen voor wat voor soort bedrijf dit busje zich inzet, maar voor ouderen zal het toch vraagtekens oproepen. Of oplossingen aan te lijken reiken: wie zelf niet op rooftocht durft, doet een beroep op deze firma. Een soort A-team bestaande uit advocaten, ex-ministers van financiën en bankiers….

Voordracht tijdens Cultuurmarkt

Vanmiddag in het kader van de Vlaamse Cultuurmarkt voorgelezen uit eigen werk in Literair Café Den Hopsack aan de Grote Pieter Potstraat in Antwerpen.

Baas boven baas

Buurman Danny is het er mee eens dat onze facteur zijn best heeft gedaan de uitnodiging zonder huisnummer in de brievenbus te krijgen (zie het Gemengd Bericht van donderdag jongstleden), maar wijst er op dat het nog straffer kan. In 1919 hoefde je niet eens een stráátnaam in de adressering te vermelden, getuige Den Heer Rufin Van Gucht, Bakker, Liedekerke, Prov. Braband [sic] (aangenomen natuurlijk dat deze kaart ooit effectief de bestemmeling heeft bereikt).

Vast aan toetsjes

We waren op een feestje van generatiegenoten. We begroetten elkaar persoonlijk. Hoe lang het niet geleden, en hoe goed we er nog uit enzovoorts. Waarlijk ouderwetsch. Dat realiseerden we ons des te meer op de terugweg. De nieuwe generatie zit vast aan toetsjes. De man en vrouw naast ons bekeken afzonderlijke apparaten, en ook de passant zat met een snoertje vast aan muziek in zijn oren….

Ondergeschikte trots

Fantastische persiflages op de briljante stripreeks Blake & Mortimer van de Belgische tekenaar Edgar P. Jacobs zijn Schaduw over het Britse Rijk en De duivelse valstrik van Pierre Veys en Nicolas Barral. En dat zijn….Fránsen! Reden te meer voor een extra applaus omdat zij hun Nationale Trots ondergeschikt maakten aan het gedachtegoed van Blake & Mortimer. Ik kon alleen om dit detail alleszins al smakelijk lachen….

Bourlastraat vraagteken

Een uitnodiging voor een tentoonstelling. Uit Nederland. Van iemand die mijn huisnummer niet weet. Akkoord, het duurde even voor ze er was maar complimenten voor onze facteur: als adres slechts Bourlastraat ?, en tóch netjes in onze brievenbus!

Koekjesboulevard

Een zoetekauw ben ik absoluut niet, en met koekjes doe je mij dus geen plezier, maar ik word wel altijd vrolijk van de Koekjesboulevard die ze hier in de Carrefour zo fleurig hebben ingericht….

Uit de kast (XIII): Wilfried Adams

Voor de poëziekast met de ogen toe. Welke bundel zal ik er nu weer uit plukken? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het wordt Graafschap – Gedichten 1968-1969 van de betreurde Wilfried Adams waarvan ik bladzijde 4 opsloeg, met daarop Na een jeugd:

Zo schreef ik in heldere luchten

landschappen van water en aarde
ik stond met de zon op goede voet
vurig betoonde zij zich en trouw

Ik was jong

mijn handen spraken klare taal

Nu ga ik teloor in ontheemde gebaren

en aan mijn stamelende vingers
ken ik amper mezelf.