Terugwerkende kracht

Van het vanuit Tilburg de wereld in gestuurde magazine Fleurs du mal maakt nu ook mijn Terugwerkende kracht deel uit:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-terugwerkende-kracht-gedicht

Momentopname

De culturele consumptie dezer dagen: Twenty-Four Eyes van Keisuke Kinoshita, Otto e mezzo van Federico Fellini, Oden en Epoden van Horatius in een vertaling van Louis van de Laar en The Dreaming van Kate Bush.

Brand

Blader wat door oude fotoalbums. Een foto uit 1955. Pa houdt me stevig vast, ik doe net of ik al kan staan. Op de achtergrond het alkoofje waarin ik later als jongetje graag snuffelde. Er stonden en lagen allerhande interessante dingen: een beeld van Antonius van Padua, ingebonden jaargangen van de Eva en de Katholieke Illustratie en een piepklein zwartwit stripalbumpje (zo’n oblong boekje) waarin ene Lex Brand ergens in Midden-Amerika bij een offerritueel van een oerwoudstam terechtkomt. Voor de grap eens gegoogeld of er iets over die Lex Brand te vinden is. Nou en of! Er zijn vele verzamelaars van diens avonturen. Het merkwaardige is dat die albumpjes helemaal niet oblong waren, zoals ik me tot nu toe herinnerde. Dat zullen dan andere beeldverhalen zijn geweest. Vanaf 1945 verschenen er van de hand van Ben Abas in totaal 45 Lex Brand-avonturen. Het vlammende woud, dat aangekondigd werd als deel 23 van de tweede serie, is nooit verschenen. Tempelstad klinkt het meest naar het ene avontuur dat ik ooit las, maar dat kan niet want dat speelde zich in Midden-Amerika af en op de omslag van Tempelstad prijkt een olifant en in de Nieuwe Wereld komen geen olifanten voor. Waarschijnlijk was het dan nummer 19, De Groene Hel, of nummer 20, Inca. De boekjes kostten 35 cent. Zou er best eentje willen lezen.

http://www.freetimeweb.nl/home/strips/lex-brand.html

Hartverwarmend mooi

Wat is de Equus africanus asinus toch eigenlijk een hartverwarmend mooi dier. En kijk toch eens hoe goed deze twee ezels met elkaar op kunnen schieten….

Mooie lettertypes (102)

Alsof een taal....

Lees in Mijn versnipperd bestaan – Het leven van Kees Fens 1929-2008 van Wiel Kusters dat de jonge Kees op het gymnasium veelal een 8 had voor Duits, maar dat het overgangsrapport van juli 1945 voor Duits überhaupt geen cijfer vermeldde. Hoe kinderachtig. Hoe klein geesten kunnen wezen. Alsof een taal ergens schuldig aan kan zijn….

Aanrader!

Natuurlijk wist ik onmiddellijk dat de ondertitel van Beatles Talk, It took me years to write, will you take a look?, een citaat uit Paperback Writer was. Anne Hurenkamp vervaardigt voor Beatlesliefhebbers met Beatles Talk een ver-ruk-ke-lij-ke blog boordevol wetenswaardigheden: www.beatlestalk.blogspot.com

Langzame vliegtuigen

Veel potten hebben Martha and the Muffins niet gebroken in de popgeschiedenis. Kwam hun album This Is The Ice Age weer eens tegen, en herinnerde me plots hoe dikwijls ik daarvan het slotnummer van kant 1 (Jaja kinderen: vroeger hadden geluidsdragers twéé kanten) heb afgespeeld: ik vond Jets Seem Slower In London Skies een hypnotiserend rustgevend nummer, en dat vind ik eigenlijk nog steeds….

https://www.youtube.com/watch?v=nwxKvRijHCw

Trampoline?

Erg vaak kom ik niet in Deurne dus daar weet ik de weg niet altijd even goed. Vroeg aan een passerende dame, die me wat later van Oost-Europese oorsprong leek maar in elk geval het Nederlands niet machtig bleek, of ze wist welke kant ik op moest voor Tram 10. Ze antwoordde vragend met “Trampoline?” Heb daarna natuurlijk even op YouTube gekeken of daar Shirt van The Bonzo Dog Band ook op te vinden is, en jawel hoor. “Where it is?” “Where it is? Yes, where is shirts?” “I don’t know.” “You don’t know. Oh, dear….”

Vedette

Nog goed weet ik dat we terug thuis kwamen na een bezoekje aan wat antiquairs en dat we toenmaals tegen elkaar zeiden dat we op de terugweg heel de tijd aan die ene mooie klok hadden gedacht. We zijn onmiddellijk terug gegaan om hem te kopen en hebben daar nog steeds geen spijt van: onze Vedette blijft een lust voor oog en oor.

Jeugdige overtreding

Vermoedelijk zal een passerende agent rekening houden met de jeugdige leeftijd van de eigenaar van het voertuig, maar het ís hier verboden op de stoep te parkeren….

Jong woord

Natuurlijk had je de Muur van Hadrianus, en waren er fysieke afbakeningen als bergen en rivieren maar het heeft eigenlijk tamelijk lang geduurd eer grenzen precies werden vastgelegd. Dat blijkt wel uit de relatieve ‘jeugd’ van woorden ervoor: Grenze, frontier en frontière, (respectievelijk Duits, Engels en Frans) werden pas in de dertiende eeuw gebruikt. Het Nederlanse grens wordt zelfs pas voor het eerst in 1573 vermeld. Interessante gegevens, uit Hans Dijkhuis’ De verdeelde aarde – Hoe de grenzen in de wereld kwamen.

Later we er maar om lachen....

Natuurlijk is hij noch zijn land in verval nog amper de moeite waard om echt ernstig genomen te worden, maar ik begrijp de redactie van Der Spiegel wel dat ze er toch haar omslag voor inruimde. Opgemerkt door Hans Mellendijk:

https://smelsslems.blogspot.com/2019/07/meanwhile-in-uk.html

Afdwalend bij een refrein

Hoorde op de radio Lolita met Seemann, een liedje dat ik als kleine jongen al erg mooi vond. Het inspireerde me ooit tot een kleine vergelijkende tekststudie:

http://mededelingen.over-blog.com/article-afdwalend-bij-een-refrein-80462116.html

Gouy

Op Fleurs du mal, Jef van Kempens onvolprezen culturele en literaire website, is voortaan ook mijn gedicht Gouy te vinden:

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-gouy-gedicht

Dertien....

Boeiend om de politieke versplintering in de Nederlandse Tweede Kamer te aanschouwen. In de jaren vijftig werd het parlement nog overzichtelijk bevolkt door vertegenwoordigers van zeven partijen, tegenwoordig zitten er voor VVD, PVV, CDA, D66, GL, SP, PvdA, CU, PvdD, 50Plus, SGP, DENK en FvD. Een mens zou van minder de weg in het politieke bos kwijtraken. En altijd wel is er voortaan een nieuwe boeman of -vrouw ter rechterzijde. Momenteel vervult Thierry Baudet die rol. Het zal wel meevallen met ‘zijn’ Nederland. Dat van bijvoorbeeld Rita Verdonk en Geert Wilders werd – om Adriaan Roland Holst te citeren – ook verleden zonder ooit heden te zijn geworden.

Onderweg met de tram: Lijn 7 in Moskou

Minstens zo leuk om voor je beeldscherm mee op reis te gaan als de Führerstandsmitfahrte zijn de Straßenbahnfahrte. Overal ter wereld heb je wel liefhebbers die het traject van bepaalde tramlijnen online zetten. Deze keer reed ik met Lijn 7 mee door Moskou:

https://www.youtube.com/watch?v=CUDwceJB9nQ

Stapelgedicht

Twaalf jaar geleden nam Max Dohle het initiatief voor een verzameling zogenaamde Stapelgedichten: verzen gemaakt met bestaande titels. Die collectie is in de mazen van het internet verdwenen, maar ik vond de bijdrage die ik daarvoor maakte terug:

Na de orkaan

Eenvoudig als niets

de laaiende stilte,

dood tij

het keerpunt.

Verboden tijd.

Het aards tekort,

daarmee wordt gezwegen

met kramp in de ziel.

In de buurt van de wereld

de dorst der havensteden.

Verstild licht

In Galerij Rivierenhof, waar ook werk van Sonia Grootjans te bekijken is, genoten van recent werk van Niki Faes. Dat heeft een volstrekt eigen karakter, dat de kunstenares heeft weten te bewerkstelligen door met haar spatel een reliëf te creëren dat doet vermoeden dat er zich gras of touwtjes onder de verf bevinden. Niki Faes’ verbeeldingen van licht en het spel daarvan zijn van een innemende poëtische verstilling. De moeite van een bezoekje waard!

Vibrerend licht, schilderijen en sculpturen van Sonia Grootjans en schilderijen en grafiek van Niki Faes, Galerij Rivierenhof, Turnhoutsebaan 246, Deurne, van 13.00 tot 18.00 uur (tot 22 juli)

Prima alternatief!

Het doet me immer genoegen te merken dat er nog lieden zijn die de moeite nemen een Nederlandse term te gebruiken voor een Engelse. Zo kreeg ik vandaag in een verzoek om een bijdrage aan een uitgave geen deadline maar een valbijldatum. Prima alternatief!

Mooie lettertypes (101)

Berkenbos i.o.

Projectontwikkelaars doen netjes hun best alsof ze ook oog voor de natuur hebben: in dit nieuwe buurtje is overduidelijk een berkenbosje in oprichting….

Leuke woorden

Edder, fango, granderik, harremannetje, jakkepoes, kwikkebil, laning, masteluin, nokstok, oerzon, patapoef, rabdomant, stormnoveen.

Fluweelzacht en zachtmoedig

Ik zal in de Zoo nooit vergeten even langs te gaan bij het verblijf van de okapi’s.  De Okapia johnstoni is een van mijn lievelingsdieren, fluweelzachter en zachtmoediger bestaan er amper. De Antwerpse Zoo is wereldwijd verantwoordelijk voor het stamboekbeheer van deze bedreigde schoonheid. Ik mocht ooit persoonlijk kennismaken met een okapi: op de foto hieronder sta ik met de jonge hengst Zidane.

Traditie

Ik woon in een stad met een eerbiedwaardige traditie: reeds 414 jaar verschijnen er dagbladen. Het eerste exemplaar van Nieuwe Tydinghen, de allereerste gedrukte krant ter wereld, kwam in 1605 in Antwerpen van de pers.

Bevers aan de kust

Wie mocht denken dat een Bevers zich alleen maar met poëzie inlaat is slecht op de hoogte: ook in de catering staan Beversen hun mannetje. Tot zelfs in Oostende toe, zoals deze foto van mijn West-Vlaamse kameraad Philippe Cailliau bewijst.

Druppels water

Ik wilde me er van vergewissen waar in de Ardennen het dorpje Trooz precies ligt. Wikipedia geeft, wist ik uit ervaring, in een oogopslag uiterst inzichtelijk praktische gegevens als coördinaten, inwoneraantallen, vlaggen en de plaats van dorp of stad in kwestie in arrondissement en/of provincie. Uiterst inzichtelijk? Bij Trooz kwam ik steeds ergens tussen Mechelen en Brussel uit. Ik begreep er helemaal niets van. Trooz ligt ook helemaal niet zo centraal, maar oostelijker. Onder Luik ergens. En ja, toen zag ik ineens waardoor ik in verwarring was geraakt: de provincie Luik lijkt, grensdetails daargelaten natuurlijk, voor een niet-Luikenaar in eerste instantie als twee druppels water op België!

Schönburg über Oberwesel

Sommige activiteiten stonden lang te boek als eerder suf, maar zijn opnieuw (om een ouderwetsch woord te bezigen) hip. Breien bijvoorbeeld, of hengelen, of het leggen van puzzels. Wij zijn helemaal mee, en begonnen aan de reconstructie –  in 1000 stukjes – van Schönburg über Oberwesel.

Momentopname

De nabije cultuurdragers hic er nunc: Divine Interiors – Experience churches in the age of Rubens samengesteld door Claire Baisier (inclusief de cd Music for an Antwerp Church van Björn Schmelzers Graindelavoix), seizoen 5 van Vikings, Der Rehsprung über das Lehnfeld van Wim van Til en Jackie Cane van Hooverphonic.

Lang niet geopend

Lieve hemel, deze deur – nochtans die van een pand midden in het centrum – is écht lang niet geopend geweest als je zo dat volledig verstofte spinnenwebdriehoekje linksonder beziet.

Komische humor

Eddy De Grote wordt nooit meer geëvenaard. Wat Merckx allemaal niet heeft gewonnen. Onvoorstelbaar eigenlijk. Neem alleen al 1971: Ronde van Sardinië, Omloop Het Volk, Parijs-Nice, Milaan-San Remo, Ronde van België, Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van Frankrijk, het Wereldkampioenschap én de Ronde van Lombardije! Zeven keer Milaan-San Remo, vijf keer de Ronde van Frankrijk, vijf keer de Ronde van Italië en ook de Ronde van Spanje won hij de ene keer dat hij daaraan meedeed maar gelijk. De enige topwedstrijd die hij, ondanks zes deelnames, nooit op zijn naam wist te schrijven was Parijs-Tours. En dat brengt me de mooie grap van Rik Van Linden in herinnering, die Parijs-Tours ooit wél won: “Samen hebben Eddy Merckx en ik álles gewonnen wat er maar te winnen valt!”

Lichter

Toen ik op weg was om de krant te halen viel het me in de passage bij ons in de straat plots op hoeveel lichter die was dan ik gewend was. De oorzaak was duidelijk: de matglazen koepel bleek, vermoedelijk voor onderhoud, volledig verwijderd….

Brr....

Miljaar, je moet echt geen hoogtevrees hebben om aan de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal te werken. En al helemaal niet om de steigers daaromheen op te trekken. Brr….

Mooie lettertypes (100)

En we noemen het....: Boodschappenlijstje!

Wie schrijft er nu Boodschappenlijstje op een boodschappenlijstje? Het is net zoiets als een brief met Brief beginnen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Cinema Trivia: Eerlijke regisseur

Richard Dick Lester, 87 ondertussen, had voor het draaien van A Hard Day’s Night met The Beatles een ruim budget ter beschikking. Hij liet de jongens vaak improviseren, en liet ook zijn cameramensen dikwijls de vrije hand waarna hij in de studio met het materiaal aan de slag ging. Hij is een eerlijk regisseur, zag ik in een documentaire over het maken van A Hard Day’s Night: “You’re invited to go to a filmschool in Copenhagen or Helsinki and they put sequences on for the students to watch and then proceed to tell you why you did these shots and what significance they had, and it’s extremely impolite to tell them the truth so that in the end this kind of myth builds up that you really knew what you were doing and that you had some control over this madhouse.”

Goed getroffen

Waarom (beer noch hond in zicht) weet ik niet maar ik moet ineens denken aan onze Brando (1975-1991), en het ogenblik in Bergen op Zoom dat we al wandelende met hem de hoek van het Zonneplein met de Sterrelaan omsloegen. Daar begon hij als een bezetene te blaffen tegen het beeld van een beer. Hij nam ook dezelfde houding aan als het gebeeldhouwde beest. Als dat geen compliment was voor de maker daarvan, Willem Simonis.

Als een mythe

Een van de interessantste musea in Antwerpen is het Museum Mayer Van den Bergh hier om de hoek. Als ik er binnenwip ga ik ook altijd Pieter Bruegel de Oude’s Dulle Griet even ‘gedag zeggen’. Lees in Wim Hazeu’s biografie van hem dat Lucebert ook op deze plaats heeft gestaan en Dulle Griet bewonderde: “Een van die schilderijen die niet reproduceerbaar zijn, het heeft een ondefinieerbare dimensie en is daardoor als een mythe, een reële geestesverschijning.” Zeg dat Lucebert het gezegd heeft.

Uit de kast (LXXXVI): Frederik Lucien De Laere

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Opabinia van Frederik Lucien De Laere (Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2019), waaruit ik op bladzijde 22 het gedicht Dreadnoughtus schrani opensloeg:

Met hun staarten knallen zij en zwepen zij op

brengen een boodschap door de geluidsmuur

aan vrouwelijke exemplaren die kilometers ver

opgewonden aan bladeren vreten.

De paartijd en de etenstijd

brengen de giganten bijeen, voor het verteren

slikken zij in steen voor steen

en gaan dan op het oerwoud af

in een reusachtige formatie.

De aarde davert bij elke stap, kreunt

onder het gewicht van pilaren en mest.

De bossen ondergaan een ultieme test,

een hoop op voortbestaan na de ravage.

Slanke lori

Hé, klaarblijkelijk was ik deze keer vlak na voedertijd in het nocturama want ineens kon ik de slanke lori op mijn gemakje bestuderen, die vlak voor me in dezelfde modus zijn maaltijd aan het verorberen was. Normaliter krijg je het grootogige diertje amper te zien.

Moeilijk herkenbaar

België heet Belgia in het Fins, Noors en Pools, Belgien in het Deens, Duits en Zweeds, La Belgique in het Frans, Bélgica in het Spaans en Belgio in het Italiaans. Overal herkenbaar lijkt me. Voor het herkennen van Duitsland in andere talen daarentegen moet je meer moeite doen: ons buurland heet Alemania in het Spaans, Niemcy in het Pools, Saksassa in het Fins en Tyskland in de Scandinavische talen.

Groetjes

Vroeger zou het dagen geduurd hebben omwille van brievenbussen die pas een dag later geleegd werden omdat de postauto net een minuut tevoren was gepasseerd en weekeinden, grenzen en oceanen die moesten worden gepasseerd maar dankzij de app zijn we binnen een mum van groeten uit het buitenland voorzien. Als oudste ben ik meer van de stabilitas loci maar mijn broer en zus zien er niet tegenop om hun huis ver achter zich te laten. Het zijn bloedverwanten van uitersten: Peter zit in Lyndonville aan Lake Ontario waar de Verenigde Staten ophouden met zicht op Canadees water (foto hieronder) terwijl Nell over de hoogste brug ter wereld, het Viaduc de Millau, rijdt….

En vroeger?

Sinds de culturele bezetting van ons continent door de Amerikanen spelen jongetjes cowboytje en indiaantje. Je zou bijna vergeten dat jongetjes ook voor de twintigste eeuw al hun fantasie kwijt moesten bij het ravotten, en ook wát ze zoal speelden. Riddertje? Ja. Soldaatje? Ja. Maar toch niet met een automatische vijand erbij. Riddertje en muzelmannetje? Nooit van gehoord. Soldaatje en burgerslachtoffertje? Evenmin. Die Yankees toch….

Wielerwoorden

In Het groot wielerwoordenrijmpjesboek legt Miel Vanstreels tal van wielertermen uit, die hij ook nog eens met rijmpjes illustreert. Het is een vermakelijk boekje. Ik erger me aan van die te zware zondagsfietsers die in hun Quicksteptruitje op hun helden willen lijken maar zwaar behaarde kuiten hebben. Ik ben het eens met Miel: Een man die gesoigneerd / wil pedaleren // moet hoe dan ook / z’n benen scheren. Vanstreels is zelf een verwoed coureur, maar hij kent zijn limieten hetgeen hij genadeloos beschrijft in versjes als Pedaleur de charme: Ik ben niet bepaald / een pedaleur de charme // wie mij ziet fietsen / roept spontaan Ocharme en Côte de la Redoute: Wat deed Miel V / op de Redoute? // Hij stapte af / en ging te voet. Een charmante uitgave van de beheerder van de blog Wielergedichten:

https://wielergedichten.blogspot.com/