Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De Lach van de Sfinx van Frans Kuipers (Atlas Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2021), waaruit ik op bladzijde 56 h opensloeg:
En iemand zei dat ie de weg kwijt was
en iemand vroeg
wat ben je kwijt als je de weg kwijt bent?
En iemand zei ‘Zing, lach, dans,
het kan altijd nog erger.’
‘En ik zong, lachte en danste
en het werd erger.’
.jpeg)
.jpeg)
